پس اگر بخواهند شرط كنند ، در ضمن عقد لازم ديگر شرط نمايند . و بعد از آن كه شرط كردند بايد صيغه ضمان درك را بخوانند و به همان شرط اكتفا نكنند ( 1 ) . زيرا كه شرط ناقل نمىشود . و اين قسم ضمانت ( 2 ) را بايع از براى مشترى و مشترى از براى بايع مىتواند كرد ( 3 ) . ششم از عقود لازمه حواله است .
و محل وى [ آن ] نيز ، دين است نه عين پس فرق وى [ آن ] با ضمانت در نزد بعضى از فقهاء ، آن است كه ضمان بريء صحيح و محال عليه بودن بريء ، صحيح نيست .
و در نزد مشهور كه محال عليه بودن بريء را جايز مىدانند و حقّ نيز همين است ( 4 ) ، آن است كه : ضمان تعهّد مالى است كه در ذمّه غير است ، چه

92