پس صيغهء وى [ آن ] اين است كه : ضامن خطاب كند به مضمون له و بگويد ( 1 ) : « ضمنت لك ما فى ذمّة زيد من الدّين » .
يعنى : منتقل نمودم از براى تو دينى را كه بر ذمّه زيد دارى ، به ذمّهء خودم ( 2 ) .
پس فورا مضمون له بگويد : « قبلت ضمانك لي ما فى ذمّة زيد من الدّين » .
يعنى : قبول كردم منتقل نمودن تو دين مرا از ذمّهء زيد ، بر ذمّهء خودت .
و جماعتى از فقهاء اماميه رضوان الله عليهم ، قبول لفظى را واجب ندانسته‌اند ، بلكه به همان رضاى مضمون له اكتفا نموده‌اند . و اين قول ، ضعيف است ( 3 ) و همين كه تمام شد ، ذمّهء مضمون عنه بريء مىشود و

82