بيعت مىكردند ، ديگر او را بيعت نمىشكستند ، لهذا پيغمبر صلَّى الله عليه و آله نيز از ايشان ، بيعت مىگرفت تا تخلَّف از وى نكنند . و لكن آيهء * ( إِنَّ الَّذِينَ يُبايِعُونَكَ ( 1 ) إِنَّما يُبايِعُونَ الله ، يَدُ الله فَوْقَ أَيْدِيهِمْ . فَمَنْ نَكَثَ فَإِنَّما يَنْكُثُ عَلى نَفْسِه وَمَنْ أَوْفى بِما عاهَدَ عَلَيْه الله فَسَيُؤْتِيه أَجْراً عَظِيماً ) * [1] كه در سوره فتح است ، در مدح بيعت رضوان نازل شده .
يعنى : به درستى كه آن چنان اشخاصى كه بيعت مىكنند تو را ، اين است و جز اين نيست كه ايشان در حقيقت ، بيعت مىكنند با خداوند . زيرا كه دست خدا است كه بالاتر از همه دستها است ( 2 ) . پس كسى كه بشكند بيعت را ، پس اين است و جز اين نيست كه مىشكند بر ضرر نفس خود . و كسى كه وفا كند به آن چه كه عهد كرده است بر او ( 3 ) خداوند را ، پس زود است كه مىدهد او را اجر عظيمى .

[1] سورهء فتح آيهء 10 .

382