و با جملهء اسميّه نيز جايز است مثل : « علىّ عهد الله ان أتصدّق دينارا فى سبيل الله » .
يعنى : بر ذمّه من است عهد با خداوند كه تصدّق كنم يك باجاوقلو [ دينار ] در راه خدا .
دويّم : معلَّق مثل « عاهدت الله على ان اتصدّق دينارا ان جاء فلان من السّفر صحيحا » .
يعنى : عهد كردم با خداوند بر اين كه تصدّق كنم باجاوقلو [ دينار ] اگر فلان شخص ، از سفر با صحّت مراجعت نمايد . پانزدهم از ايقاعات : قضا ( 1 ) است .
و آن وظيفه هر شخصى نيست ، بلكه مختصّ به معصوم عليه السّلام است ( 2 ) و هر كس سواى او متصدّى قضا شود ، به حكم آيات و أخبار ، طاغوت و شقى و فاسق است . و حضرت امير المؤمنين عليه السّلام به شريح قاضى ( 3 )

372