رختخواب يهودى و نصرانى جايز است ولى در لباس آنان نماز گزاردن جايز نيست و مسلمان نبايد با مجوسى در يك ظرف غذا بخورد و در مسجد و فرش ( يا رختخواب ) خود ، مجوسى را بنشاند و با او مصافحه كند ، و على بن جعفر عليه السّلام مىگويد : از برادرم پرسيدم مردى از بازار ، لباسى براى پوشيدن خريده است و نمىداند اين لباس چه گروهى است آيا مىتواند در آن نماز بخواند ؟ فرمود : اگر از مسلمان خريده است با آن لباس نماز بخواند و اگر از نصرانى خريده است بدون شستن در آن نماز نگزارد .
اين روايت داراى مفادى است كه از نظر ساير احكام فقهى صحيح نيست ، زيرا جمله اوّلى مىگويد نماز گزاردن در لباس آنان جايز نيست حتى در موردى كه يهودى و نصرانى لباس را بخرند و مدتى بدون اين كه به پوشند نگاهدارى كنند يا به پوشند ولى با رطوبت به بدنشان تماس نداشته باشد مطابق جمله مزبوره بايستى نماز گزاردن در آن جايز نباشد ، در صورتى كه هيچ مانعى براى نماز در اين گونه لباس وجود ندارد . اما جمله بعدى كه مىگويد مسلمان بايد در مسجد و رختخواب خود ، مجوسى را راه ندهد باز از نظر فقهى صحيح نيست ، زيرا داخل نشدن مجوسى در مسجد نه از جهت نجاست ظاهرى است بلكه به جهت پليدى بوده است كه اهانت شمرده مىشد ، زيرا آنان احترام مسجد را لازم نمىدانستند و نشستن يا خوابيدن در رختخواب در صورتى كه از بدن مجوسى رطوبتى يا ساير نجاسات عرضى با رختخواب تماس نگرفته باشد ، محظور شرعى ندارد .
مضمون اين روايت و امثال آن ، چنانكه بعد از اين خواهيم گفت ، يك حكم اجتماعى و سياسى است كه در آن دورانها و هم چنين در دورانهاى معاصر ، جريان داشته است و آن اين است كه مطابق آيات قرآن مجيد ، اهل كتاب و ساير گروه‌هاى غير مسلمان با الفت و انسى كه با مسلمانان مىگرفتند منظورشان تخريب دين مسلمين بوده است لذا پيشوايان اسلام از اين گونه مؤانست و الفتها جلوگيرى مىكردند . سه روايت ديگر هم تقريبا مطابق همين مضامين ، وسيله استدلال به نجاست اهل كتاب مىباشد .
ما مىتوانيم دو دليل در نظر بگيريم كه اين روايت را از قابليت استدلال براى نجاست اهل كتاب ساقط مىنمايد :
دليل اول - چه علتى داشته است كه در روايات مزبوره صراحتى در بارهء نجاست

26