در بارهء مصافحه يهودى و نصرانى پرسيدم ، فرمود : از پشت لباس جايز است و اما اگر دستش با دستت مصافحه كند دستت را بشوى . [1] اين دو روايت كه از مهمترين مدارك گروه مخالف با طهارت اهل كتاب است در نفى طهارت ذاتى صريح نيست زيرا عدم اجتناب آنان از نجاسات عرضى مانند بول و خون و ميته و سگ و خوك مورد ترديد نبوده است و با نظر به اين كه در آن دوران ، امر نظافت اصلا قابل توجه نبوده است مىتوان احتمال قوى داد كه اين ممنوعيت از مصافحه به جهت عدم اجتناب اهل كتاب از نجاستها بوده است .
3 - روايتى است از على بن جعفر عليه السّلام مىگويد : از برادرم موسى بن جعفر عليه السّلام پرسيدم : نصرانى با مسلمان در يك حمام شستشو مىكند ، حكمش چيست ؟ فرمود : اگر بداند كه نصرانى است در آن آب حمام شستشو نكند ، مگر اين كه نصرانى در يك حوض به طور انفرادى مشغول شستشو بوده باشد ، مسلمان بايد آن حوض را بشويد ، سپس خود در آن حوض شستشو نمايد . مىگويد : پرسيدم از يهودى و نصرانى كه دست خود را در آب داخل مىكنند آيا مىتوان از آن آب براى نماز وضو گرفت ؟ فرمود : نه ، مگر اين كه اضطرار داشته باشد . [2] جمله اخير اين روايت كاملا ابهام دارد ، زيرا اگر آب با داخل شدن دست يهودى و نصرانى نجس شود كدامين اضطرار مىتواند حكم نجاست را مرتفع كند ، اگر چنين آب واقعا نجس مىگشت مىبايست دستور به تيمم داده شود اما در اول روايت كه مىگويد :
نصرانى در حمام شستشو مىكند ، معلوم نيست كه اين حمام چيست ؟ آيا فقط محل بزرگى براى آب بوده است مانند خزينه‌هاى بزرگ ؟ با اين فرض ، چون آب از كر بيشتر مىباشد با دخول عين نجس متنجّس نخواهد گشت ، و اگر مقصود از حمام محل كوچكى مانند حوض بوده است در اين صورت حكم حوض را دوباره بيان كردن نامفهوم خواهد بود . به اضافه اين كه ممكن است به جهت متنجّس بودن بدن يهودى و نصرانى با نجاسات عرضيه از شستشو در حمام منع شده است .
4 - روايت ديگرى نيز از على بن جعفر عليه السّلام بدين مضمون است كه : خوابيدن در

[1] مصباح الفقيه ، ص 558
[2] مصباح الفقيه ، ص 558

25