رضايت خود انسان جايز است . لذا قرار دادن بدن يا روان انسان در معرض آزمايشها ممنوع است مگر با دو شرط :
الف ) رضايت خود انسان مورد آزمايش .
ب ) عدم اضرار بر بدن و روان كسى كه مورد آزمايش طبى يا هر گونه بررسىهاى علمى قرار مىگيرد .
4 - در حقوق بشر از ديدگاه اسلام اين حكم در تحكيم حقوق و آزادىهاى فوق آمده است كه : « جايز نيست كه وضع قوانين استثنايى امور ممنوعهء فوق را در اختيار سلطه‌هاى اجرايى قرار بدهد » . اين حكم در حقوق بشر از ديدگاه غرب صريحا ديده نمىشود ، در صورتى كه از ديدگاه منطق خاص حقوق مىبايست مورد تذكر قرار بگيرد . اين نكته بايد روشن شود كه مقصود از ممنوعيت وضع قوانين استثنايى كه موجب شود سلطه‌هاى اجرايى بتوانند ممنوعيتها را تجويز كنند ، غير از احكام ثانوى است كه با نظر به علل مصالح و مفاسد عارضه در زندگى مردم جامعه ، وضع آن مشروع و بلكه ضرورى است .
در نهايت ، بدان جهت كه احكام ثانويه معلول مصالح و مفاسد موقت و محدود است ، پس از مرتفع شدن علت وضع حكم ، آن حكم از بين مىرود و موضوعى كه محكوم به حكم ثانوى شده است بار ديگر محكوم به حكم اولى خود مىباشد .
< فهرس الموضوعات > حقوق بشر از ديدگاه اسلام ماده پنجم < / فهرس الموضوعات > حقوق بشر از ديدگاه اسلام ماده پنجم هر انسانى حق دارد كه در يك محيط پاكيزه و سالم زندگى كند و بر دولت و جامعه تكليف است كه محيط زيست را از هر گونه آلودگيهاى مضر به حيات انسانى پاك كنند خواه محيط شهرى و خواه محيطهاى خارج از شهرها كه آلودگى آنها به محيط آباديهاى مورد استفادهء انسانها ضررى بزند ، و هم چنين اعم از درياها و فضاهايى كه با زندگى انسانها در ارتباط مىباشند .
< فهرس الموضوعات > حقوق بشر از ديدگاه غرب < / فهرس الموضوعات > حقوق بشر از ديدگاه غرب حقوق بشر از ديدگاه غرب اين ماده ( ماده پنجم ) را ندارد و اين بى توجهى جاى

156