پيشگفتار ناشر هو العظيم در عرصهء علم و فرهنگ معاصر ايران و جهان اسلام ، چهرهء تابناك انديشمند وارسته و متفكر فرهيخته حضرت استاد علامه آية الله محمد تقى جعفرى ( دام ظله العالى ) اغلب در ابعاد فلسفه ، عرفان ، تحليل جهان بينىها ، انسان شناسى ، مولوى شناسى و تفسير نهج البلاغه شناخته شده است ، و احاطه و اشراف كم نظير ايشان بر مسايل فقهى و حقوقى اسلام كمتر بازتاب اجتماعى و ظهور و بروز داشته است .
به نظر مىرسد كه يكى از دلايل اين امر اتخاذ رسالت فرهنگى ايشان در عرصهء اجتماع و دانشگاه ، پس از خروج از حوزهء علميه نجف اشرف در چهار دههء پيش بوده است . به رغم آن كه حضرت استاد در حوزه‌هاى علميه از جايگاه والا و اعتبار فراوان در عرصهء فقه و شرايط مساعد براى كسب مدارج و مراتب اعلاى حوزوى برخوردار بودند ، بنا به ضرورت زمان به موضوعات مبتلا به و مورد نياز دانشگاهيان و جامعهء علمى كشور در زمينهء معارف اسلامى و جهانبينىها اهتمام ورزيده و ساليان سال جانهاى تشنهء مخاطبان مشتاق خويش را از شراب طهور معارف حكمى و ربّانى سيراب نموده‌اند .
حال آن كه ، بدون اغراق و به شهادت بسيارى از صاحب نظران و انديشمندان ، حضرت استاد علامه جعفرى در حوزه معارف فقهى و حقوقى اسلام نيز همانند ساير عرصه‌ها ، باريك بينىها ، ژرف انديشىها ، ابتكارات و انديشه‌هاى بديع و راه گشاى

5