إسم الكتاب : رسائل فقهى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 346)

وجود ندارد ، لذا اين حكم كه آيا ذبيحه اهل كتاب حلال است يا نه ؟ بايستى از ادلَّهء ديگر استفاده شود :
اجماع گمان نمىرود در اين مسأله ، اجماع قابل توجهى وجود داشته باشد ، زيرا ، أولا :
امثال صدوق و عمانى و اسكافى ، مخالف حرمت مطلق ذبيحه اهل كتابند . و ثانيا :
مدارك موجود به جواز و حرمت فراوان است . لذا جاى تمسك به اجماع نمىباشد ولى مشهور حرمت اكل ذبيحه اهل كتاب مىباشد . به هر حال چند گروه روايت در اين مسأله وجود دارد :
گروه اول - اين گروه حرمت اكل ذبيحه اهل كتاب را به طور مطلق بيان مىكند . از آن جمله :
1 - شيخ طوسى در تهذيب از شحام از امام صادق عليه السّلام نقل كرده است كه : ذبيحه ذمى را نخور ، خواه در موقع ذبح اسم خدا را بگويد يا نه .
2 - از سماعه از موسى بن جعفر عليه السّلام مىگويد از ذبيحه نصارى و يهود سؤال كردم فرمود : نزديك مشو .
3 - نظير همين روايت است از ابى المعزاء با اين تفاوت كه فرمود : به ذبيحه نصارى و يهود نزديك نشويد .
4 - از حسين احمسى مىگويد : به امام صادق عليه السّلام عرض كردم : همسايه قصابى داريم ، يهودى را مىآورد كه براى او ذبح كند تا يهود از او گوشت بخرند ، حضرت فرمود : ذبيحه يهود را نخوريد و گوشتش را نخريد .
5 - اسماعيل بن جابر مىگويد : امام صادق عليه السّلام فرمود : از ذبايح يهود و نصارى و از ظروف آنها چيزى نخوريد .
6 - حسين بن منذر مىگويد : به امام صادق عليه السّلام گفتم مردى است كه از كوه‌ها گوسفند مىآورد ، كارگران مجوسى و نصرانى دارد ، گاهى گوسفند به علتى صدمه مىبيند و آن را ذبح كرده مىآورد ، حضرت فرمود : نخور .
گروه دوم - اين گروه از روايات مطلقا ذبيحه اهل كتاب را تجويز مىكند از آن جمله

41