1 - روايت صحيح از حلبى مىگويد : از امام صادق عليه السّلام در بارهء ذبيحهء اهل كتاب پرسيدند ، فرمود : مانعى ندارد .
2 - از محمد حلبى مىگويد : از امام صادق عليه السّلام پرسيدم در بارهء ذبيحهء اهل كتاب و زنهاى آنها ، فرمود : مانعى ندارد .
گروه سوم - رواياتى است كه مىگويد از ذبيحه اهل كتاب نخوريد زيرا آنان در موقع ذبح اسم خدا را نمىبرند . يا بدين بيان كه اگر شنيديد نام خدا را در موقع ذبح مىگويند بخوريد . اين گروه از روايات داراى اكثريت قابل توجهى است و در حدود 23 روايت ، مرحوم فيض كاشانى در كتاب وافى مجلد سوم از صفحه 36 تا 38 از جزء دهم نقل نموده است از آن جمله :
1 - شيخ طوسى در تهذيب از قتيبة الاعشى نقل مىكند : كه مردى از امام صادق عليه السّلام پرسيد و من در آنجا بودم گفت : ما گاهى نصرانى و يهودى را با گوسفند مىفرستم ، صدمه اى به گوسفند مىرسد و آنها آن را ذبح مىكنند آيا ذبيحه آنان مباح است ؟ فرمود :
مال آن ذبيحه را در مال خود داخل مكن و از آن ذبيحه نخور زيرا مجوز ذبيحه ، نام خدا است و جز مسلمان كسى مورد اطمينان براى بردن نام خدا نيست .
2 - ابن وهب مىگويد : از امام صادق عليه السّلام در بارهء ذبايح اهل كتاب پرسيدم ، فرمود :
اگر اسم خدا برده شود مانعى ندارد . و مقصود از اهل كتاب كسانى هستند كه به دين موسى و عيسى عليهم السّلام مىباشند .
3 - حتى يك روايت در بارهء ذبيحه مشركين نيز به همين حكم وارد شده است .
حضرت باقر عليه السّلام مىفرمايد : بخور از ذبيحه مشرك اگر نام خدا را ببرد و تو بشنوى .
گروه چهارم - رواياتى هستند كه كسى را كه ذبيحه اهل كتاب را نخورده است تحسين مىكند مانند روايتى كه حسين بن عبد الله نقل مىكند . مىگويد :
معلى بن خنيس و ابن ابى يعفور در يك مسافرت همراه بودند يكى از آن دو از ذبيحه يهود و نصارى خورده بود ، وقتى نزد امام صادق عليه السّلام آمدند پرسيدند ، حضرت فرمود : آن كسى كه نخورده كار خوبى كرده است .
گروه پنجم - رواياتى است دال بر اين كه ذبيحه نصاراى اعراب را نبايد خورد زيرا آنان بت پرست مىباشند . مانند اين روايت كه از حضرت صادق عليه السّلام سؤال شد از ذبايح

42