بيمارىهاى علاج ناپذير بر مبناى قواعد پزشكى لطفا پاسخ استفتاءات ذيل را با دلايل اجمالى آن بيان فرماييد .
سؤال 1 - آيا بايد ابتلاء به بيمارى مهلك و طول عمر احتمالى را به بيمار مواجه با مرگ گفت يا نه ؟
پاسخ - بسم الله الرّحمن الرّحيم از ديدگاه فقهى هر عمل و سخنى كه موجب وارد كردن اختلال در زندگى بيمار به وسيله اضطراب و دلهره باشد و حتى در صورتى كه ايجاد نگرانى شديد در بارهء زندگى از نظر كميت و كيفيّت آن نمايد ، حرام و مشمول ممنوعيت قاعده لا ضرر و لا ضرار و حرمت ايذاء نفس محترمه مىباشد كه چه بسا منجر به مرگ زود رس بوده باشد . [1]

[1] پاسخهايى كه به سؤالات فوق داده مىشود ، با در نظر گرفتن ارزش بسيار با اهميّت حيات از ديدگاه اسلام و مسلمين است كه تا آنجا كه ممكن است نبايد كمترين اضطراب و پريشانى به جان آدمى راه داد . هم چنين با توجه به اصالت و اهميّت حيات و فلسفه آن است كه خبر مرگ يك فرد از نظر اهميّت بسيار تأسف آور و اضطراب انگيز مىباشد و نمىتواند خبر مرگ يك يا چند فرد را در جوامع اسلامى با خبر مرگ در بعضى از نقاط مغرب زمين كه پوچى زندگى ، آن را از اهميّت انداخته و با ريخته شدن يك ليوان آب به زمين فرقى ندارد ، مقايسه نمود .

295