دولت و جامعه و هر كسى كه توانايى داشته باشد تكليف است ، لذا بر دولت و بر هر كسى كه توانايى دارد واجب است ، طرق و وسايل تعليم را آماده نمايد و هم چنين واجب است بر آنان تضمين تنوع تعليم به طورى كه مصلحت جامعه را بر آورد و معرفت دين اسلام و حقايق عالم هستى و تصرف معقول در آن حقايق را به سود بشريت امكان پذير سازد . اين حق به نام حق توجيه ذهن و فكر بشرى ناميده مىشود .
ب - هر انسانى بر مؤسّسات مختلف تربيت و توجيه ، از خانواده گرفته تا مدرسه و دانشگاه و وسايل رسانه‌هاى گروهى و غير ذلك حق دارد كه او را از جهت كمالات دنيوى و دينى تربيت كنند . اين تربيت بايد به قدرى هماهنگ و تكاملى باشد كه شخصيّت انسانى را بروياند و ايمان او به خدا و احترام به حقوق و تكاليف را تشديد و تكميل نمايد . و قطعى است كه اجراى حق تعليم و تربيت ، معرفت حقوق اصلى چهار گانهء ديگر ( حق حيات ، حق كرامت ، حق آزادى مسئولانه و حق مساوات ) را نيز به ثمر مىرساند . اين حق به نام حق تربيت توجيهى يا توجيه تربيتى ناميده مىشود .
مادهء سيزدهم الف - دعوت به خير و امر به معروف و نهى از منكر بر هر كسى كه قدرت آن را داشته باشد واجب است ، خواه دولت باشد و خواه جامعه و يا هر فردى كه بتواند از عهدهء آن برآيد . اين تكليف به اضافهء شرط قدرت و علم به خير و معروف ، مشروط است به احتمال قابل اعتنا به تأثير آن . دولت به انجام اين تكليف به جهت قدرتى كه دارد و به جهت ملاحظات نظم زندگى اجتماعى شايسته تر از ديگران است و در صورت عدم اقدام دولت به انجام اين تكليف ، جامعه و هر كسى كه توانايى انجام تكليف مزبور را داشته باشد بايد اقدام نمايد . و هر انسانى مىتواند با افراد و اجتماعات ديگر در عمل به اين تكليف شركت كند . در اين اشتراك و عمل ، موافقت با شرع اسلامى ضرورت دارد .
و در آن هنگام كه افراد يا گروه هايى متصدى انجام اين تكليف شدند بر جامعه و دولت واجب است كه آنان را يارى دهند .
ب - تبليغ ، يك ضرورت حياتى براى جامعه مىباشد و حرام است گرفتن آن در زير سلطهء شخصى و به كار بردن آن به طور ناشايست . و هم چنين حرام است اهانت بر

183