مىدانست . [1] 4 - رسالة فى صلاة الجمعة / ملا محمد باقر قزوينى وى برادر ملا خليل قزوينى نويسنده رسالهء شمارهء قبل است . نسخه‌اى از رسالهء او در كتابخانهء آستان قدس رضوى ( فهرست الفبايى ص 386 - 385 ش 8602 ) موجود است . آقا بزرگ ( ذريعه 15 / 66 ) نيز از وى و رساله اش ياد كرده است .
5 - اللمعة فى تحقيق صلاة الجمعة / قاضى نور الله شوشترى ( م 1019 ) رسالهء وى در اثبات تحريم اقامهء جمعه بوده و نسخه‌اى از آن ضمن مجموعهء 7107 در فهرست كتابخانهء آية الله مرعشى ( 18 / 260 ) معرفى شده است . [2] رسالهء مزبور ، ناظر بر رسالهء كركى و رد ادعاى او ، داير بر نقل اجماع بر وجوب تخييرى با حضور نايب عام بوده و مشتمل است بر بحثى دربارهء روايت عمر بن حنظلهء و دلالت آن . ( برگ 64 ) وى كوشيده با ارائه شروط اقامهء جمعه ، اهميت امامت جمعه را مهمتر از منصب قضا و افتاء قلمداد كند تا كسى به اولويت اختيارات فقيه در اين باره استناد نكند . [3] ملا محمد طاهر قمى در رديه‌اى كه بر حسن على شوشترى نگاشته ، طعنه‌اى هم به قاضى نور الله زده و انتقادهاى ديگرى هم به كتاب مجالس المؤمنين او كرده است . از جمله آن كه چرا از علاء الدولهء سمنانى ستايش كرده و وى را شيعه قلمداد نموده است .
6 - صلاة الجمعة / حسن على بن عبد الله شوشترى ( م 1075 ) اين رساله در حرمت اقامهء جمعه در زمان غيبت مىباشد و نسخه‌اى از آن در فهرست مجلس ، ( 14 / 198 ) معرفى شده است . [4] براى اطلاع از نسخه هاى ديگر نك : فقه شيعه ، ص 239 . ( نسخه‌اى هم در آستان قدس به شمارهء 21231 موجود است ) . اين رساله توسط ملا محمد طاهر قمى نقد شده است . قمى در رساله خود به نقل از حسن على مىنويسد :
دليل ديگر كه بر وجوب نماز مزبور در اين زمان بدان استدلال نموده‌اند ، اخبار آحادى است كه از سيد مختار و ائمهء اطهار ( عليه السلام ) در نماز مزبوره نقل شده كه بسيارى از آنها مشتمل بر اوامر و زواجر و ترغيب و ترهيب است ؛ به سر حدّى كه بعضى از متفقههء نادان ، گمان كرده‌اند كه احاديث داله بر وجوب آن ، به سر حدّ تواتر رسيده است و از ده و بيست گذشته ، به صد و دويست نزديك شده ، در مجالس و محافل و مشاعر و رؤوس منابر تكثير سواد نموده به تعداد آن مىكوشند و بدينها تهويل عوام كالانعام و تخويف جهال

[1] رياض ، ج 2 ، ص 261
[2] نك : روضات ، ج 8 ، ص 159
[3] نك : فقه شيعه ، ص 216
[4] نيز بنگريد : ذريعه ، ج 15 ، ص 69

90