إسم الكتاب : دوازده رسالهء فقهى دربارهء نماز جمعه از روزگار صفوى ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 776)

به امر استاد خويش به آن پاسخ داد . هدف اصلى محقق سبزوارى در اين رساله پاسخ گويى به اعتراضاتى است كه دربارهء اقامهء نماز جمعه در اين دوره وجود داشته است . به علاوه ، به طورى كه خود در چند مورد در اين رساله يادآور شده است ، وى شاهد سستى و اهمال عامه و علما در برگزارى نماز جمعه بوده است . از اين رو لازم دانسته تا اين دو رساله را بنگارد .
محقق سبزوارى در روش فقهى خود ، به طور اصولى در فقه تابع مكتب محقق كركى ( م 940 ) نيست ، بلكه به نوعى در امتداد مكتب مقدّس اردبيلى ( م 993 ) است كه طى چند دهه در كنار مكتب كركى جاى خود را در حوزهء علمى اصفهان به دست آورده بود . اين مسأله كه محقق سبزوارى در اين رساله به ارتباط فكرى و استدلالى ميان كركى با بزرگان مكتب حله ، يعنى علامه و محقق تصريح كرده و وى را سخت متأثر از مكتب حله مىداند ، نشان مىدهد كه وى دقيقا تشخيص مىداده است كه نحله‌اى كه وى به آن متكى است ، نحلهء حله نيست .
در اين زمينه ، همان گونه كه اشاره شد ، وى با فيض كاشانى شريك بوده است ؛ گر چه به نظر مىرسد روش فقهى محقق سبزوارى بيش از فيض كاشانى از سبك نگارشهاى اجتهادى مكتب حله بهره برده است . اين قبيل محققان ، از كه رأيى بر خلاف اجماعات معمول در آثار مكتب حله بدهند ، ابايى ندارند ؛ به همين دليل محقق سبزوارى از اين كه كسانى شهيد ثانى را متهم كرده‌اند كه عقيدهء تازه‌اى آورده نكوهش كرده و از اين گروه با عنوان « رعاع و سفلة الناس » ياد كرده گلايه كرده است كه اينان به مشهورات زمانهء خويش عادت كرده و جرأت مقابلهء را ندارند .
ما در تصحيح رسالهء حاضر از دو نسخه استفاده كرده‌ايم . يكى نسخهء شمارهء 21247 آستان قدس رضوى با تاريخ كتابت 1341 ق و ديگر نسخهء شماره 3032 كتابخانهء مرحوم آيت اللَّه مرعشى گويا با تاريخ 1225 ق .

311