و مساوات است ؛ همه براى حفظ اين ركن اعظم و خروج از عهدهء مسئوليّت مترتّبه بر آن است .
[ فقها در مصاف با استبداد ] و از براى پيروى و متابعت همين سنّت [1] و سيرهء مأخوذه از انبيا و اوليا - عليهم أفضل الصّلاة و السّلام - است كه در اين عصر فرخنده ، كه عصر سعادت و يقظه [2] و انقضاء دورهء اسارت و انتهاء سير قهقهرائى اسلاميانش - بعونه تعالى - بايد شمرد ، ربانيّين فقهاء ، روحانيين ، رؤساى مذهب جعفرى - على مشيّده افضل الصّلاة و السّلام - هم در استنقاذ حرّيّت و حقوق مغصوبهء مسلمين و تخليص رقابشان از ذلّ رقّيّت و اسارت جائرين ، همان همّت مجدّانه را مطابق همان سيرهء مقدّسهء مباركه مبذول ، و بر طبق دستور مقرّر در شريعت مطهره كه « ما لا يدرك كلَّه لا يترك كلَّه » [3] در تحويل سلطنت جائرهء غاصبه از نحوهء اولى - كه علاوه بر تمام خرابىها عيانيّه ، اصل دولت اسلاميّه را هم به انقراض عاجل مشرف نموده است - به نحوهء ثانيه ، كه حاسم [4] اكثر موادّ فساد و مانع استيلاى كفره بر بلاد است ، بذل مهجه و مجاهدت لازمه در حفظ بيضهء اسلام را مصروف فرموده و مىفرمايند ، و چون بديهى است تنبّه [5] غيرتمندان

[1] . أ : است .
[2] . بيدارى .
[3] . ابن ابى جمهور ، عوالى اللآلى ، ج 4 ، ص 57 ، ح 207 ؛ اگر انجام تكليفى به طور كامل ممكن نبود ، نبايد همه را ترك كرد ، بلكه بايد به مقدار توان بجا آورد ، از اين روايت براى اثبات قاعدهء فقهى « ميسور » استفاده شده است . ( ر . ك : مولى احمد نراقى ، عوائد الايّام ، ص 261 ) .
[4] . ريشه كن كننده و از بين برنده .
[5] . س : تنبيه .

63