إسم الكتاب : الصلاة في الكتاب والسنة ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 250)

اين است : خدايا همانا تو مرا از آن - يعنى از زمين - آفريدى و ( معناى ) سربرداشتن : و ما را از آن خارج كردى و ( معناى ) سجده دوم : و به آن باز مى گردانى و ( معناى ) سربرداشتن از سجده دوم : و بار ديگر ما را از آن خارج مى كنى . آن مرد گفت : ( معناى ) بلند كردن پاى راست و افكندن [ بر ] پاى چپ در تشهد چيست ؟ فرمود : حقيقتش اين است : خدايا ، باطل را بميران و حق را بر پادار [1] .
- امام على ( عليه السلام ) - در معناى گفته امام جماعت : السلام عليكم - فرمود : همانا امام ، گفته خدا را تفسير مى كند و در ترجمه آن به جماعت نمازگزار مى گويد ( اين نماز ) امانى براى شما از عذاب خدا در روز قيامت ، است .
- جابر بن عبد الله انصارى : با مولايمان امير مؤمنان ( عليه السلام ) بودم كه مردى را ديد به نماز ايستاده است . پس به او فرمود : اى مرد ، آيا حقيقت نماز را مى دانى ؟ عرض كرد : اى مولاى من ، آيا نماز حقيقتى غير از عبادت دارد ؟ پس فرمود : آرى . سوگند به كسى كه محمد را به نبوت برانگيخت هيچ پيامبرى را به كارى از كارها بر نيانگيخته ، جز اينكه متشابه و تأويل و تنزيل دارد و همه اين ها بر عبادت ، دلالت مى كنند . پس آن مرد عرض كرد : اى مولاى من مرا از آن آگاه كن .
حضرت فرمود : حقيقت ( هفت ) تكبير آغازين تو كه با آن كارهايى را بر خود حرام مى كنى اين است : هنگامى كه الله اكبر نخست را مى گويى ، در دلت بگذرانى : خدا بزرگتر از آن است كه به برخاستن و نشستن توصيف شود . و در تكبير دوم ، به حركت و سكون و در سوم ، به جسم بودن يا تشبيه به چيزى كردن يا با چيزى مقايسه كردن توصيف شود و در تكبير چهارم در دلت مى گذرانى : ( خدا بزرگتر از آن است ) كه حالتهاى گوناگون بر او عارض شود يا بيماريها او را بيازارد و در تكبير

[1] در " الفقيه " حديث از " معناى بلند كردن پاى راست . . . " آغاز مى گردد .

131