كه ام مروان ناميده مىشد ، از اسلام برگشت . ( ارتدت ) . وقتى كه خبر ارتداد و بازگشت اين زن از اسلام به پيامبر اكرم رسيد ، حضرت امر كرد كه از او توبه بخواهند ؛ كه اگر توبه را پذيرفت رهايش كنند و اگر نپذيرفت او را بكشند . [1] و نيز از رسول خدا روايت شد كه فرمود : هر زنى كه مرتد شود او را به خود واگذاريد ؛ اگر عود نكرد از او صرف نظر شود و اگر عود كرد گردنش را بزنيد . [2] و اما دليل ابى حنيفه بر يكسان نبودن حكم زن مرتده با حكم مرد مرتد نيز بر برخى از روايات استوار است . از آن جمله روايت شد از رسول خدا كه فرمود : زن را نكشيد . [3] و در حديثى نقل شد كه پيامبر از كشتن زنان نهى كرد . [4] اماميه نيز مىگويند : زن مرتد كشته نمىشود ، بلكه از او مىخواهند تا توبه كند ، اگر توبه كرد بايد آزاد شود و اگر توبه نكرد براى هميشه در حبس قرار مىگيرد و در اوقات نماز مورد كتك قرار مىگيرد و از طعام و خوراك آن كم و لباسهاى خشن بر او پوشانده مىشود .
امام صادق فرمود : « فى المرتدة عن الاسلام قال لا تقتل و تستخدم خدمة شديدة و تمنع الطعام و الشراب الا ما يمسك نفسها و تلبس خشن الثياب و تضرب على الصلاة [5] يعنى ، از امام صادق ( ع ) در بارهء زن مرتد سؤال شد ، اما فرمود : زن مرتد كشته نمىشود ، بلكه به كارهاى سخت گمارده مىشود و صرفا به اندازه اى كه زنده بماند به او غذا و آب مىدهند و لباس خشن بر او مىپوشانند و هنگام نمازها مورد ضرب قرار مىگيرد .
و نيز فرمود : « المرأة اذا ارتدت عن الاسلام استتيب فان تابت و الا خلدت فى السجن و ضيق عليها فى المطعم » [6] يعنى ، هر گاه زنى از اسلام بازگردد و مرتد شود ، از او مىخواهند توبه كند . پس اگر توبه كرد رها مىشود و اگر توبه نكرد ، براى هميشه زندانى خواهد شد و در زندان بر او از بابت طعام سخت خواهند گرفت .

[1] نيل الاوطار ، ج 7 ، ص 193 و نصب الرّاية ، ج 3 ، ص 457 .
[2] المبسوط ، ج 10 ، ص 98 ، فتح القدير ، ج 4 ، ص 385 ، البدائع ، ج 7 ، ص 134 ، تبيين الحقائق ، ج 3 ، ص 384 و الدر المختار و رد المختار ، ج 3 ، ص 312 و 326 .
[3] المبسوط ، ج 10 ، ص 98 ، فتح القدير ، ج 4 ، ص 385 ، البدائع ، ج 7 ، ص 134 ، تبيين الحقائق ، ج 3 ، ص 384 و الدر المختار و رد المختار ، ج 3 ، ص 312 و 326 .
[4] بداية المجتهد ، ج 2 ، ص 459 .
[5] وسائل الشيعة ، ج 38 ، باب 4 از ابواب حد مرتد ، حديث 1 و 2 ، چاپ مؤسسه آل البيت .
[6] وسائل الشيعة ، ج 38 ، باب 4 از ابواب حد مرتد ، حديث 1 و 2 ، چاپ مؤسسه آل البيت .

452