مردار استثناء شده است . زيرا بنا بر نظريه راجح آدمى به سبب مردن نجس نمىشود چه مسلمان باشد و چه كافر ، زيرا خداوند مىفرمايد : * ( « وَلَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ » ) * و لازمه تكريم آدميان حكم به عدم نجاست آنان پس از مرگ است .
علامه آلوسى در تفسير روح المعاني ( ج 10 ، ص 68 ) مىگويد : بيشتر فقها قائل به طهارت ذاتى مشركان هستند ، و استدلال كرده‌اند كه اگر نجاست مشركان ذاتى بود ، ايمان نمىتوانست مطهر آن باشد ، چرا كه نجاست ذاتى فقط از راه استحاله تغيير پذير است .
< فهرس الموضوعات > نظريه فقهاى شيعه < / فهرس الموضوعات > نظريه فقهاى شيعه انديشمندان و فقهاى شيعه در مسأله مورد بحث ، داراى وحدت نظرند ، و همه آنان قائل به نجاست ذاتى مشركان مىباشند .
همان گونه كه در سطور گذشته بيان شد ، در موضوع اهل كتاب ، ميان فقهاى اهل سنت اتفاق نظر بر طهارت بود ، در حالى كه ميان فقهاى شيعه دو نظريه وجود داشت و اما در موضوع مشركان ، فقهاى شيعه بر نجاست ذاتى آنان نظرى يكسان دارند ، ولى فقهاى اهل سنت داراى دو نظريه متفاوت هستند .
< فهرس الموضوعات > ادله قائلان به عدم طهارت ذاتى مشركان < / فهرس الموضوعات > ادله قائلان به عدم طهارت ذاتى مشركان قائلان به نجاست ذاتى مشركان به ادله اى تمسك جسته‌اند كه در ذيل به گونه اختصار مىآوريم :
1 - اجماع ، آنان معتقدند در مورد نجاست ذاتى اهل كتاب اجماع است : اين دليل قابل نقض است ، زيرا در ميان اهل سنت چنانكه دانسته شد هر گز چنين اجماعى محقق نيست بلكه بيشتر آنان حكم به طهارت ذاتى مشركان كرده‌اند . و اما در بين فقهاى شيعه ، اگر چه ظاهرا اتفاق نظر آنان شكل اجماع را دارد ولى اجماع در بينش اماميه آنگاه حجت است كه تعبدى باشد نه مدركى . و اجماع مذكور مستند به آيه شريفه * ( « إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ » ) * مىباشد . و در چنين مواردى حجيت و اعتبار از آن مدرك است ، نه اجماع مستند به آن .
2 - آيه : * ( « إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ » ) * يعنى : مشركان نجس

183