روايت هفتم - صحيح محمد بن مسلم عن احدهما « قال سألته عن انية اهل الكتاب فقال لا تاكل في آنيتهم اذا كانوا ياكلون فيه الميتة و الدم و لحم الخنزير » ( وسائل ، ج 16 باب 24 از ابواب اطعمه محرمه ) : راوى مىگويد از ظرفهاى اهل كتاب پرسش نمودم حضرت در پاسخ فرمود در ظرفهايى كه آنان مردار و خون و گوشت خوك مىخورند ، چيزى نخوريد .
دلالت اين روايت بر طهارت ذاتى اهل كتاب واضح است و نيازى به بيان ندارد .
روايت هشتم - « زيد بن على عن آبائه عن امير المؤمنين ( ع ) قال : اتى رسول الله ( ص ) نفر فقالوا ان امرأة توفيت معنا و ليس معها ذو محرم فقال كيف صنعتم ؟ فقالوا صببنا عليها الماء صبا . فقال اما وجدتم امرأة من اهل الكتاب تغسلها ؟ قالوا لا : قال أ فلا ييمموها ) ( وسائل ، ج 2 ، باب 19 از ابواب غسل ميت ، حديث 2 ) .
از اين حديث استفاده مىشود كه هر گاه زن مسلمانى بميرد و مرد محرم يا زن مسلمان ديگرى در آنجا حاضر نباشد تا او را غسل بدهد ، مىتوان از زنان اهل كتاب براى تغسيل او استفاده كرد .
بديهى است كه چنين امرى مستلزم مس بدن ميت و ملاقات بدن كتابى با آب غسل است كه اگر كتابى نجس مىبود ، تغسيل او درست نبود و آن حضرت حكم به جواز آن نمىفرمود .
پس حكم به جواز تغسيل مستلزم حكم به طهارت ذاتى اهل كتاب است .
نقد استدلال : در نقد استدلال فوق گفته شده است كه جواز تغسيل مستلزم طهارت ذاتى اهل كتاب نيست ، زيرا ممكن است جواز تغسيل مربوط به صورتى باشد كه تغسيل نياز به مس بدن ميت نداشته باشد و يا غسل به وسيله آب كر صورت گيرد و يا اصولا گفته شود كه در صورت اضطرار ، غسل با آب نجس اشكالى ندارد .
رد اين نقد روشن است ، زيرا همهء اين احتمالات بعيد است و مانع اطلاق و ظهور روايت نمىشود .
روايت نهم - و شاء از امام صادق ( ع ) نقل مىكند كه فرمود : كره سؤر ولد الزنا و سؤر اليهودي و النصراني و المشرك و كل ما خالف الاسلام و كان اشد ذلك عنده سؤر الناصب . » ( وسائل ، ج 1 باب 3 ، از ابواب اسئار ، حديث 2 ) .
در اين حديث نيم خوردهء ولد الزنا با يهودى و نصرانى مكروه دانسته شده و وحدت

160