نظريه‌ها پديد مىآمد .
مشكل متون درسى حوزه ، از اين مقوله است . زيرا از همان آغاز ، كتابهاى ادبيات با عبارتها و واژه‌ها و متد بسيار مهجور ، يكى پس از ديگرى رديف مىشود . چند سال درس ادامه مىيابد در حالى كه نهايت امر ، مطالب دسته بندى و دقيق در ذهن محصل نمىماند و تنها مجموعه اى از منصوبات و مرفوعات و . . را در نتيجه ممارست و تمرين به ذهن مىسپارد بىآن كه بتواند در مواجه با اهل لسان ، معلومات خود را دقيقا به كار گيرد .
همين نارسايى در منطق و فلسفه و فقه و اصول نيز مشهود است . شايد باشند كسانى كه دهها سال به درس خارج رفته‌اند ولى در پايان نتوانند اوليات مبانى فقهى را بر شمارند و خلاصه اى از اندوخته‌هاى خود را ارائه دهند ، يا خود توان اجتهاد و اظهار نظر علمى را بيابند .
اين نارساييها سبب شده كه برخى گمان كنند ، فقه الاحكام اصولا غير از همه علوم دنياست ، يعنى تا خدا نخواهد ، كسى فقيه نمىشود ! البته مشيت خدا در همه جا هست ولى ما نبايد مشكلات پديد آمده از ناحيه تفكر و بينش خود را به مشيت الهى نسبت دهيم .
اگر مدرسى بر اين باور شد كه مطالب فقهى از كتابهاى چاپ قديم بهتر قابل دريافت است و اگر چاپش سنگى و جلدش پوست و چرم باشد ، معنويتش بيشتر است ! و از گرفتن كتابهايى كه به حروف واضح و خطوط روشن و بدون حواشى در هم پيچيده چاپ شده ابا كند ، اين مشكل به مشيت الهى ربطى ندارد . اين مشكل كوته نگرى و خرافه گويى است و تا زمانى كه اين گونه تفكر بر برخى از افراد سايه افكن باشد ، حوزه هم چنان در جا خواهد زد و دست به گريبان حركت بطيئى و ناهمسو و نامتعادل با نيازها و واقعيتهاى زمان خواهد بود .
مقصود نگارنده از تصحيح متون در اينجا لازم به ذكر است وقتى سخن از تغيير و تصحيح متون به ميان مىآيد به معناى عدول از مبانى علمى و كشيدن خط بطلان بر همه آراى پيشينيان نيست بلكه به معناى كمال بخشيدن و به كارگيرى تمامى دانش و ذوق و ابتكار براى عرضه صحيح و دقيق و منطقى مباحث است .

486