نيز از حسن بن محمد زعفرانى در بغداد ، و فقه مالك را - كه پيشواى آن مالك بن انس اصبحى است - از يونس بن عبد الله و عبد الرحمن ، و فقه ظاهرى را - كه پيشواى آن داود بن على ظاهرى اصفهانى است - از داود فرا گرفت .
بدينسان او از فقه مذاهب چهارگانه آگاهى كامل پيدا كرد و بعد خود در مسائل فقهى داراى ديدگاه مستقل و نظريات جديدى گرديد ، كه همانند آن نظريات ، در مذاهب چهارگانه اهل سنت مطرح نبود .
طبرى در نتيجه اين جامعيت يكى از شخصيتهاى مهم فقهى اهل سنت به شمار مىآيد و اين ويژگى در عصر خود او نيز به روشنى مشهود بود ، زيرا همه محققان و پژوهشگران زمانش به پيشوايى و قيادت او در ابحاث فقهى اذعان و اعتراف داشته و به آراء و نظريات او اهميت مىدادند و حتى ابو الفرج معافا بن زكريا نهروانى كه خود يكى از انديشمندان بزرگ بود او را فقيه زمان خود معرفى مىكند ، چه اين كه طبرى را در رشته تاريخ « امام المورخين » و در علم تفسير « شيخ المفسرين » دانسته‌اند .
خطيب بغدادى مىگويد : طبرى يكى از انديشمندان بزرگ بود كه مطابق گفته او حكم مىشد و از رأى و نظر او پيروى مىگرديد . پس از اين بيان خطيب بغدادى اوصافى را براى طبرى نقل كرده و مىگويد : او حافظ كتاب خدا ، عارف به قرائتهاى مختلف ، بصير به معانى قرآن ، فقيه در احكام اسلام ، آگاه به سخنان صحابه و تابعين ، عارف به سنت پيامبر و عالم به طريق و صحيح و ضعيف و ناسخ و منسوخ آن و با خبر از تاريخ مردم و جامعه بود .
و نيز حاكم نيشابورى و فرغانى و ابن كثير و ذهبى در كتاب « تذكرة الحفاظ » با عبارات گوناگون شخصيت علمى وى را به عظمت و بزرگى ياد كرده و ستوده‌اند .
تأليفات طبرى در مباحث فقهى ابو جعفر آملى ( معروف به طبرى ) در زمينه مباحث فقهى داراى تأليفات ارزشمندى است ، از آن جمله :
1 - كتاب « لطيف القول فى احكام شرايع الاسلام » مباحث فقهى در اين كتاب تا اندازه اى به تفصيل بررسى شده و مشتمل بر ابواب زيادى است . طبرى در اين كتاب همه نظريات فقهى خود را بيان داشته و پيروان او مطابق آن عمل مىكرده‌اند .

395