ايران ، آيت الله شاهرودى را به نام فقيه جامع الشرائط و برتر از ديگران ياد كرد . آيت الله آملى و آيت الله آشتيانى نيز بدين گونه از او نام بردند . علاوه بر اينها ، استاد اعظم نائينى عنايت خاصى به ايشان داشت ، به طورى كه اين معنى بر همگان روشن بوده است . گر چه به صراحت افضليت او را تصريح نكرد ، اما قرائنى وجود داشت كه حاكى از اين نظر بود . از جمله اين كه هر وقت مرحوم شاهرودى اجتهاد كسى را تصديق مىكرد ، استاد او آيت الله نائينى نيز بر اين اساس و بدون تامل ، اجازه اجتهاد آن شخص را صادر مىفرمود . بر اين اساس بود كه وقتى آيت الله سيد ابو الحسن اصفهانى به سال 1365 درگذشت و به ديدار حق شتافت ، اهالى استان ناصريه عراق ، به دستور آيت الله شيخ عباس خويبراوى ناصرى و جمعى از مردم بغداد و كاظمين و كربلا و نجف اشرف و هم چنين بعضى از شهرهاى ايران ، به راهنمايى و دستور علماى خود به تقليد از او روى آوردند . و پس از فوت آيت الله سيد ابراهيم اصطهباناتى ( 1378 ه - . ق ) بيشتر شيعيان كويت و بحرين از او تقليد كردند . و نيز بعد از فوت آيت الله بروجردى ( 1380 ه - . ق ) ، بسيارى از شيعيان پاكستان و افغانستان و بعضى مناطق ايران از جمله خطه خراسان از او تقليد كردند .
شيخ راضى ، ميرزا محمد باقر زنجانى و شيخ حسين حلى [1] اين سه بزرگوار كه در نجف اشرف سالها با آيت الله سيد محسن حكيم ( 1306 - 1390 ) در درس مرحوم ميرزاى نائينى شركت مىكردند ، به مقام علمى و تقواى آقاى حكيم خوب واقف بودند . از اين رو ، شيخ محمد طاهر راضى ، وى را به مرجعيت و زعامت برگزيد و آن دو تن ديگر و عده اى از علما ، تقليد از او را بلا مانع تشخيص دادند . لذا بعد از فوت آيت الله اصفهانى ، اكثر مردم عراق و لبنان و جمعى از شيعيان پاكستان و افغانستان و نيز عده اى از اهالى بحرين و كويت به تقليد از ايشان روى آوردند .
و بعد از وفات مرجع بزرگ ، حاج آقا حسين بروجردى ( به سال 1380 ) ، آخوند ملا على همدانى - رحمة الله عليه - تقليد از ايشان را بىمانع مىدانسته است و جمعى از بزرگان و عالمان آذربايجان مردم را به تقليد از ايشان ارجاع دادند . از اين جهت ، اهالى آذربايجان و عده زيادى از نواحى ديگر ايران نيز مقلد ايشان گرديدند .

[1] اين دو تن اخير ، از اساتيد نگارنده بوده‌اند .

319