و لغت يكى از بزرگترين و بهترين ثمره از ثمرات جامعه بشرى است از اين رو كه وسيله اى است رسا و ساده براى تبادل انديشه و خواسته‌ها .
اولين رساله اى كه در اول دورهء چهارم از ادوار كيفيت بيان فقه به وجود آمده رساله جامع عباسى است تعبيرات و واژه هايى كه حدود چند قرن پيش در آن به كار گرفته شد تا كنون كه دورهء ششم از ادوار كيفيت بيان فقه است با فرق بسيار مختصرى استمرار دارد با آن كه مىبينيم تحول و دگرگونيهاى فراوانى از نظر واژه و زيست از زمان تأليف آن تا زمان ما پديد آمده از اين رو لازم است تعبيرات و واژه‌هاى اين عصر و زمان را در رساله‌ها به كار گيرند تا آن كه مردم بيشتر از آن بهره مند شوند .
درست است كه احكام شرعى در صيغ عامه در طول زمان ثابت و با تغيير زمان و مظاهر زندگى و شيوه‌ها و لغت و واژه‌ها تغيير ناپذير است ولى نحوهء تغيير و قالب بيان و پرداخت سخن از آنها از روزگارى به روزگار ديگر و از مظهرى به مظهر ديگر به طور كامل تغيير و تطور مىپذيرد و اين دگرگونى و تحول عام و فراگير در مظاهر زندگى انسانها و واژه‌ها بايد دگرگونى و تطور در روشهاى پرداخت تعبيرها و سخن را هم به دنبال داشته باشد .
بر اين اساس همگونى نمودن تعبيرات و واژه‌هاى رساله‌هاى عمليه را مطابق با دگرگونى زمان و مظاهر زندگى اجتماعى بر نويسندگان آنها الزامى و اجتناب ناپذير مىشود .
در روزگار پيشين خوانندگان رساله‌ها علماء و فضلاء بلاد بودند و با تعبيرات آنها آشنايى داشتند و بيشتر مردم به دليل نداشتن سواد سر و كارى با رساله نداشتند و مسائل را از آنان در مىيافتند ولى اكنون كثيرى از امت اسلامى با داشتن سواد خواندن و نوشتن توان فهم نوشته‌ها را دارند بخصوص هر گاه نوشته‌ها به زبان روز آنها و مطابق با مظاهر زندگى اجتماعى آنها باشد بنا بر اين بايد واژه‌ها بر اساس آن چه را كه ذكر شد انتخاب شود .
بيان فتاوى و احكام در زمينه‌هاى جديد بايد فتاوى و احكام در زمينه‌هاى متداول زمان در رساله‌ها مندرج گردد نه در زمينه هايى كه در زمانهاى پيشين متداول بود .

291