هيچ مسأله اى از آن فتواى شيخ بيان نشده ، بلكه همهء مسائل مطابق با احتياط آمده است . وى در مقدمه اى بر آن نوشته است كه : من اين رساله را به اين سبك تنظيم كردم ، تا چه در اين زمان و چه پس از آن نيازى به مناسك ديگر نباشد .
اين رساله از ويژگى و درخشندگى خاصى در ميان رساله‌ها برخوردار شد ، و جايگاه بلندى در ميان مناسك به خود اختصاص داد ، و از زمان تأليف تا كنون همواره مورد توجه و عنايت فقها و مراجع تقليد بوده است . در بيان اهميت اين رساله همين بس كه مراجع بزرگى بر آن حاشيه نوشته‌اند كه از جمله عبارتند از :
ميرزاى بزرگ شيرازى ، آخوند خراسانى ، سيد يزدى ، سيد اسماعيل صدر ، ميرزاى نائينى ، حاج شيخ عبد الكريم حائرى ، بروجردى ، سيد احمد خوانسارى ، شيخ محمد مهدى بيگدلى ، شيخ محمد على معزى ، شيخ منصور سبط الشيخ دزفولى .
اين مناسك در سال ( 1301 ق ) با حاشيهء ميرزاى شيرازى ( م 1312 ق ) ، و در سال 1321 ، با حواشى ميرزا حسين تهرانى ( م 1326 ق ) و آقا نجفى ( م 1332 ق ) و سيد كاظم يزدى ( م 1337 ق ) و سيد اسماعيل صدر ( م 1337 ق ) و در سال 1332 در تهران با حواشى ميرزاى مجدد شيرازى و ميرزا محمد تقى شيرازى و سيد محمد كاظم يزدى و در سال 1356 در عظيمآباد هند و نجف اشرف با حواشى ميرزاى شيرازى و در سال 1381 ، در تهران با حواشى سيد احمد خوانسارى چاپ شد .
اين رساله توسط بعضى از فضلا به عربى ترجمه شده ، و به سال 1301 با حواشى ميرزاى شيرازى در چاپخانهء صبح صادق عظيمآباد هند به چاپ رسيده است .
ظاهرا رسالهء مزبور نخستين مناسك حج به زبان فارسى است و به همين جهت زير بنا و محور اصلى همه رساله‌هاى مناسك بعد از شيخ است ، زيرا ديگران تنها با تغييرات و اضافاتى در آن ، رسالهء خود را تنظيم كرده و در دسترس مقلدين قرار داده‌اند .
رسالهء صيغ العقود ، اين رساله را شيخ به عنوان رساله عمليه ننوشته بلكه همان پرسش و پاسخى است كه توسط مولى محمد يوسف استرآبادى جمع آورى شده و در تهران به سالهاى 1270 ، 1272 و 1323 چاپ شد .
چند مطلب پيرامون شيخ اعظم انصارى 1 - پيش از زمان شيخ ، مرجع تقليد عامى به معناى كنونى وجود نداشت ، بلكه مردم

249