إسم الكتاب : ادوار فقه ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 589)

به خانه برگشت و رسالت خود را به خديجه خبر داد . خديجه بىدرنگ اسلام آورد و چگونگى وضوء و نماز را از پيغمبر ( ص ) بياموخت و همان روز يا روز بعد على ( ع ) كه به گفتهء ابن اسحاق ده سال [1] و به گفتهء بلعمى [2] و دشتكى [3] و برخى ديگر هفت سال

[1] - محمد بن جرير طبرى ، در كتاب تاريخ الامم و الملوك ، به اسناد خود از مجاهد چنين آورده است « اسلم على و هو ابن عشر سنين » و همو به اسناد خود از ابن اسحاق چنين آورده است « كان اول ذكر آمن برسول اللَّه ( ص ) ، و صلَّى معه و صدّقه بما جائه من عند اللَّه على بن ابى طالب و هو يومئذ ابن عشر سنين و كان ممّا أنعم اللَّه به على على بن ابى طالب انّه كان فى حجر رسول اللَّه ( ص ) قبل الاسلام » و همو به اسناد خود از عبّاد بن عبد اللَّه آورده كه گفته است « سمعت عليّا يقول : انا عبد اللَّه و اخو رسوله و انا الصديق الاكبر لا يقولها بعدى الا كاذب مفتر صلَّيت مع رسول اللَّه قبل الناس بسبع سنين » .
[2] - ابن ابى الحديد از كتاب « المعرفة » تأليف حسن بن على ، حلوانى نقل كرده كه او به اسنادش از ابو الاسود ، محمد بن عبد الرحمن روايت نموده كه او چنين خبر يافته كه هر يك از على عليه السلام و زبير در سن هشت سالگى به اسلام در آمده‌اند . ابو عمر ، يوسف بن عبد البرّ در كتاب « الاستيعاب » خود ، بنقل ابن ابي الحديد ، اين مضمون را آورده است : « و روايات در مبلغ سن على عليه السلام در هنگام اسلامش مختلف مىباشد قولى به سيزده و قولى به پانزده و قولى به شانزده و قولى بده و قولى ديگر بهشت ساله بودن آن حضرت در وقت قبول اسلام نقل گرديده است » .
[3] - سيد اجل ، امير جمال الدين ، عطاء اللَّه ، محدّث دشتكى شيرازى كه قاضى نور اللَّه در كتاب مجالس المؤمنين ، در ترجمهء حال وى چنين نوشته است « به مرافقت توفيق در تفتيش و تحقيق احوال و اخبار و ضبط و تنسيق احاديث و آثار كوشيده و عمر گرامى را صرف تتبع و حفظ اقوال و افعال هدايت مآل نمود . فنون نقليه ، از علوم شرعيه را حلَّه ترتيب و تدوين پوشيده و جواهر و لئالى احاديث مصطفويه را بأنامل تيقّظ و احتياط در سلك تحفّظ و انضباط ، انضمام و انخراط داده صحاح و حسان سخنان عالمگيرش تحفة الاحبّاء و رياض سير و شمايل دل پذيرش روضة الاحباب است » آنگاه از صاحب حبيب السير كه با دشتكى معاصر بوده توصيفى زياد در بارهء او نقل كرده تا آنجا كه گفته است و آن حضرت مانند عم بزرگوارش امير سيد ، اصيل الدين در علم حديث بىنظير آفاق گشته و در ساير اقسام علوم دينيه و انواع فنون يقينيه به استحقاق ، در گذشته ، اند سال در مدرسهء شريفهء سلطانيه در گنبدى ، كه مقبرهء حضرت خاقان مغفور است ، و در خانقاه « اخلاصيه » به درس و افاده اشتغال داشته و در هفتهء يك نوبت در مسجد جامع دار السلطنهء هرات به قلم هدايت ازلى ، رقم ارشاد و نصيحت بلا الواح خاطر اعاظم و اكابر مىنگاشته اما الحال بر موجب عزلت و گوشه نشينى به امثال اين امور التفات نمىنمايند از مؤلفات فصاحت صفات حضرت نقابت منقبت ، روضة الاحباب فى سيرة النبي و الآل و الاصحاب در اقطار آفاق اشتهار تمام دارد و ، بى شائبهء شبههء عقل ، ادراك نظير به آن كتاب افادت مآب در آينهء خيال ، امر محال مىشمارد » پس از اتمام عبارت حبيب السير ، صاحب مجالس چنين گفته است « مؤلف گويد كه صورت عقيدهء امير جمال الدين ، از كتاب « تحفة الاحبّاء » كه به نام خواجه مظفر نيكجى استرابادى نوشته و غير آن ظهور تمام دارد و لهذا مخدوم الملك لاهورى بعضى از نسخ آن كتاب را حكم به سوختن نموده » امير اصيل الدين عبد اللَّه حسينى دشتكى شيرازى كه عمّ امير جمال الدين بوده و بنا بنقل صاحب مجالس در 17 ربيع الاول از سال ( 802 ) وفات يافته است از بزرگان بوده در كتابى به نام « درج درر در سير سنيهء خير البشر » و هم رسالهء مزارات هرات را او نوشته است .

74