با اين كه خداى تعالى گفته است : * ( أَ كُفَّارُكُمْ خَيْرٌ مِنْ أُولئِكُمْ أَمْ لَكُمْ بَراءَةٌ فِي الزُّبُرِ ) * [1] و اينان مانند مشركان عرب مىباشند كه از ايشان « جزيه » پذيرفته نمىشود :
يا بايد به اسلام درآيند يا كشته شوند .
« و امّا استحلال امانات مخالفان پس بدان كه خداى تعالى اموال ايشان را بر ما حلال ساخته چنان كه خون ايشان بر ما حلال مىباشد ! پس خونهاى ايشان حلال طلق است و مالهاى ايشان براى فيء مسلمين » « پس از خداى بترس و به خود آى زيرا عذرى براى تو جز از راه توبه نيست و بر تو روا نمىباشد كه بنشينى و ما را مساعدت نكنى و از همراهى ما پاى پس بكشى و راهى را كه براى تو در گفتهء خود نمايانديم نه پيمايى . و السّلام على من أقر بالحقّ و عمل به » .
باز ابن ابى الحديد نامه‌اى را كه نافع به اشخاصى در بصره نوشته و در آنجا ايشان را بر هجرت و جهاد تحريض كرده يعنى از جنبهء فقهى توقف ايشان را در ميان مسلمين ( كه به فتوى و تعبير او مشركين و كافرين بشمار مىبوده‌اند ) حرام شمرده نقل كرده عين آن نامه اينست : « امّا بعد ف * ( إِنَّ الله اصْطَفى لَكُمُ الدِّينَ فَلا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَأَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ) * انّكم لتعلمون انّ الشريعة واحدة و الدّين واحد ففيم المقام بين اظهر الكفّار ؟ ترون الظَّلم ليلا و نهارا و قد ندبكم الله ، عزّ و جلّ ، إلى الجهاد . فقال : قاتلوا المشركين كافّة و لم يجعل لكم فى التخلَّف عذرا فى حال من الاحوال فقال : * ( انْفِرُوا خِفافاً وَثِقالًا ) * و انّما عذر الضّعفاء و المرضى و * ( الَّذِينَ لا يَجِدُونَ ما يُنْفِقُونَ ) * و من كانت اقامته لعلَّة ثمّ فضّل عليهم مع ذلك ، المجاهدين فقال : * ( لا يَسْتَوِي الْقاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ الله ) * .
« فلا تغترّوا و تطمئنّوا إلى الدّنيا فانّها غرّارة مكَّارة ، لذّتها نافدة و نعيمها بائد

[1] آيه 43 از سورهء القمر ( سورهء 54 )

559