3 - باز هم بخارى در صحيح خود به اسنادش از ابو هريره چنين روايت كرده است :
« أتى النّبيّ ( ص ) برجل قد شرب . قال : اضربوه . قال : ابو هريره : فمنّا الضّارب بيده و الضّارب بنعله و الضّارب بثوبه . . » 4 - و همو به اسنادش از سائب بن يزيد روايت كرده كه گفته است : « كنّا نأتي بالشّارب على عهد رسول الله و إمرة ابى بكر و صدرا من خلافة عمر فنقوم اليه بأيدينا و نعالنا و ارديتنا حتّى كان آخر إمرة عمر فجلَّد اربعين حتّى اذا عتوا و فسقوا جلد ثمانين » ابن حجر عسقلانى در كتاب « فتح البارى بشرح صحيح البخارى » در ذيل خبر چهارم ( خبر اخير ) قضيهء مكاتبهء خاليد وليد را با عمر مبنى بر افراط مردم در شرب خمر آورده و در دنبالهء آن گفته است : « بر اثر آن نوشته ، حدّ « شرب خمر » بر هشتاد تازيانه قرار گرفت » پس از آن گفته است : « چون خالد وليد در اواسط خلافت عمر وفات يافته پس اين عدد ( هشتاد ) براى « حدّ شرب خمر » در همان اواسط خلافت وى مقرّر گرديده است و اين كه سائب گفته كه در آخر خلافت عمر « حدّ خمر » بر اين عدد استقرار يافته صحيح نمىباشد [1] .

[1] طبرى در ذيل حوادث سال 21 چنين آورده : « و قال الواقدي فى هذه السنة ، يعنى سنة 21 مات خالد بن وليد بحمص و اوصى إلى عمر بن الخطاب » باز چنين آورده است « قال و فيها غزا عبد اللَّه و عبد الرحمن ابنا عمر و ابو سروعه فقدموا مصر فشرب عبد الرحمن و ابو سروعه الخمر و كان من أمرهما ما كان » و همو در آغاز بيان حوادث سال 18 چنين آورده است : « قالوا : و كتب ابو عبيدة إلى عمر : ان نفرا من المسلمين اصابوا الشراب : منهم ضرار و ابو جندل فسالناهم فتاوّلوا و قالوا : خيّرنا فاخترنا قال : « فهل أنتم منتهون ؟ » و لم يعزم علينا . فكتب اليه عمر : فذلك بيننا و بينهم « فهل أنتم منتهون » يعنى فانتهوا و جمع الناس فاجتمعوا على ان يضربوا فيها ثمانين جلدة و يضمنوا الفسق و من تأول عليها به مثل هذا فان ابى قتل . فكتب عمر إلى ابى عبيدة : ان ادعهم فان زعموا انها حلال فاقتلهم و ان زعموا انهما حرام فاجلدهم ثمانين » فبعث إليهم فسالهم على رؤس الناس فقالوا : حرام فجلدهم ثمانين » . از اين قسمت كه طبرى نقل كرده معلوم مىشود در سال 18 كه سال 5 خلافت عمر بوده هشتاد تازيانه براى حد خمر مسلم بوده و در آن سال بر آن عمل شده است ( ادعاء تغيير يعنى اجتهاد و تاويل شاربان خمر و هم اتفاق و اجتماع عمر و مردم مدينه بر كشتن تاويل كنندگان هم در اين قضيه قابل دقت و توجه است ) . باز طبرى به اسناد خود از نافع در همين قضيه اين مضمون را آورده است : « چون نامهء ابو عبيده در بارهء ضرار و ابو جندل به عمر رسيد عمر بوى نوشت كه مردم را جمع كند و نزد همه ، از ايشان از حرمت و حليت خمر بپرسد پس اگر گفتند : حرام است بر ايشان هشتاد تازيانه بزند و توبه دهد و اگر گفتند : حلالست گردن ايشان را بزند . پس ابو عبيده مردم را فراهم ساخت و جلو ايشان از آنان پرسيد پاسخ دادند : بلكه حرامست پس بر ايشان هشتاد تازيانه زد پس آن دو از شرم خانه نشين شدند و ابو جندل به حال جنون دچار گرديد »

510