پس وجود قانونى كاملتر را اقتضاء و ايجاب كرده . پيدا شدن اين قانون اجتماعى منظمتر را بوجود آورده و اين اجتماع باز قانونى پر مايه تر و مبسوطتر تهيه كرده و به همين طور اين فعل و انفعال و تأثير و تاثر در مراتب و درجات تكاملى قانون و اجتماع دور زده و خواهد زد تا شايد روزى برسد كه همه عقول بوجود كمال مطلق در قانونى اعتراف كنند و تمام افكار ، آن را براى توليد اجتماعى از همه رو كامل ، كافى دانند و بر اين كه غايت و غرض عالى از وضع قوانين ، در آن قانون محقق و موجود مىباشد اتفاق نمايند .
حكماء الهي نيز براى لزوم وجود قانون و عدل از همين راه پيش رفته و حتى ضرورت وجود قانون آسمانى را تا حدى براى تحصيل همين غايت و غرض ( حفظ اجتماع و نظم آن ) پنداشته يعنى اثبات « نبوت » را بر روى همين پايه و اصل بار و اصل لزوم بعثت پيمبران را براى حصول اين غرض استوار داشته‌اند .
اصلى كه در فلسفه براى اثبات اين موضوع ، تاسيس شده به اين عنوان و تعبير كه « انسان مدنى به طبع است » تلخيص و تقرير گرديده است .
منظور از اين عنوان ، بطور اختصار ، اين است كه انسان بحسب طبع و به اقتضاى ذات خود موجودى است اجتماعى بدين معنى كه سرشت آدمى طورى است كه نمىتواند زندگانى خود را چنان كه بايد و شايد تنها تامين كند بلكه بايد گروها گروه فراهم آيند و انبوه ايشان در ادارهء امور با هم همراهى و مساعدت كنند پس هر كسى بارى از بارهاى زندگى را به دوش كشد و هر فردى راهى را براى ادامه و اكمال حيات باز سازد تا همه به مساعدت و دستگيرى از هم به رفاه در حيات و نزديكى به سعادت و كمال فائز گردند .
انسان براى محفوظ ماندن از گرما و سرما وسائلى طبيعى از قبيل ضخامت جلد ، پر ، پشم و كرك ندارد پس به وسائلى صناعى نيازمند است . انسان مزاجى لطيف دارد يا لا اقل بر اثر توارد اميال گوناگون و تكاثر شهوات رنگارنگ ( كه ذاتى و طبيعى او است ) لطيف پسند و هوسران و ظريف جو و متلوّن خوست پس به غذاهاى خشن و يكنواخت طبيعى نمىتواند بسنده سازد و ناگزير بايد به تهيه و توليد خوراكيهايى صناعى اقدام كند . تا به وسيلهء وسائل صناعى تن خويش را از آفات و شرور

5