تحت عنوانى مستقل نام برده مىشد و نسبت به فضايل او ترجمهء جداگانه به عمل مىآمد چه بنقل خود ابو اسحاق از معاذ بن جبل لا اقل سلمان در رديف عبد الله مسعود و ابو درداء بوده كه معاذ گفته است : « التمسوا العلم عند اربعة : عند عويمر ، ابى الدّرداء ، و عند سلمان الفارسي و عند عبد الله بن مسعود و عند عبد الله بن سلام » .
فاضل معاصر مصرى فريد وجدى در كتاب « دائرة المعارف » خود نخست اين مضمون را گفته : « پيغمبر ( ص ) چنان مىبود كه براى قوم و امّت خود احكام فقه را از قرآن استخراج و تشريح مىكرد پس گروهى آنها را فرا مىگرفتند و به آنها عمل مىكردند و به عامّه تعليم مىدادند . « چون پيغمبر ( ص ) درگذشت ابو بكر به جاى او نشست به آن چه از پيغمبر ( ص ) در آن باره چيزى شنيده و از آن آگاه بوده‌اند مراجعه مىداشت و چون موردى پديد مىآمد كه از پيغمبر ( ص ) چيزى در آن موضوع بدست نمىآمد رأى خويش را به كار مىبرد خلفاء بعد از ابو بكر نيز همين شيوه را پيش گرفته و بر اين سيره رفتند » .
پس از اين قسمت چنين افاده كرده است : « در همان اثناء مردانى از اهل اسلام بر جمع آورى فقه و ضبط نواحى و اطراف آن همت گماشته و بدان مشغول بودند ، در ميان ايشان ، پس از خلفاء راشدين ، اشخاص زير در فقه ، تفوّق يافته و بدان اشتهار پيدا كرده‌اند : عبد الرّحمن بن عوف و ابىّ بن كعب و عبد الله بن مسعود و معاذ بن جبل و عمّار بن ياسر و حذيفة بن اليمان و زيد بن ثابت و سلمان فارسى او ابو درداء و ابو موسى اشعرى كه همهء ايشان از صحابه‌اند » از امير المؤمنين علىّ عليه السّلام روايت شده كه در بارهء سلمان گفته است : « إنّ سلمان أدرك العلم الاوّل و الآخر » و هم حضرت صادق عليه السّلام در حقّ او گفته است : « سلمان

489