باز همو آورده است : « حدّثنى ابو العلا ، العطاء و الموفّق ، خطيب خوارزم ، فى كتابيهما بالإسناد عن عليّ بن رباح انّ النّبي امر عليّا به تأليف القرآن فالَّفه و كتبه . . » باز هم ابن شهرآشوب گفته است :
« ابو نعيم فى « الحلية » و الخطيب فى « الاربعين » بالإسناد عن السّدّى عن عبد خير عن عليّ ( ع ) قال : لمّا قبض رسول الله اقسمت ( او حلفت ) ان لا اضع ردائي عن ظهرى حتّى اجمع ما بين اللَّوحين فما وضعت ردائي حتّى جمعت القرآن » سيوطى در كتاب « الإتقان » از ابن حجر چنين نقل كرده كه او بنقل از صحيح ابن ابى داود گفته است : « و قد ورد عن عليّ انّه جمع القرآن على ترتيب النّزول عقيب موت النّبيّ » .
چنان كه از برخى از مواضع استفاده مىشود علاوه بر اين كه كسانى زياد از صحابه قرآن را حفظ مىداشته‌اند و علاوه بر صحف و اوراقى كه به وسيلهء كاتبان ، وحى بر پيغمبر ( ص ) ، فراهم مىآمده و در نزد خود پيغمبر ( ص ) مىبوده كسانى چند از صحابه در همان عهد پيغمبر ( ص ) قرآن را براى خود به صورت اوراق و صحف تدوين و جمع مىكرده‌اند .
ابن نديم تحت عنوان « الجمّاع للقرآن على عهد النّبيّ ( ص ) اشخاص زير را ياد كرده است :
« عليّ ابن ابى طالب عليه السلام - سعيد بن عبيد بن عمر بن النعمان بن عمرو بن زيد - ابو الدرداء عويمر بن زيد - معاذ بن جبل بن اوس - ابو زيد ، ثابت بن زيد بن النّعمان و أبىّ بن كعب بن قيس بن مالك بن إمرئ القيس و عبيد بن معاوية بن زيد بن ثابت بن الضّحّاك » و همو و غير او ترتيب سوره ها را طبق برخى از اين مصاحف نقل كرده‌اند .
بطور كلى در اينجا بايد گفت گر چه آن مصاحف را از لحاظ ترتيب سوره ها يعنى تقدّم و تأخّر آنها اتفاق نيست لكن از لحاظ ترتيب آيات شايد اختلافى در ميان نباشد و بهر حال

401