و تهمتى بر تو نيست و در زمان پيغمبر ( ص ) كاتب وحى مىبودى در بارهء قرآن تتبّع كن و آن را جمعآورى نما .
« زيد گفت : به خدا سوگند نقل كوهى از كوهها بر من سنگينتر نبود از انجام اين فرمان پس بهر حال آن را پذيرفتم و از پاره هاى كاغذ و از سنگهاى سپيد پهن و از صدور مردم آن را فراهم آوردم . . » يعقوبى در تاريخ خود چنين آورده است : « و قال عمر بن خطاب لأبي بكر :
يا خليفه رسول الله انّ حملة القرآن قد قتل اكثرهم يوم اليمامة فلو جمعت القرآن فانّى اخاف عليه ان يذهب حملته فقال ابو بكر : افعل ما لا يفعله رسول الله ؟ ! فلم يزل به عمر حتّى جمعه و كتبه فى صحف و كان مفترقا فى الجريد و غيرها و اجلس خمسة و عشرين رجلا من قريش و خمسين رجلا من انصار و قال اكتبوا القرآن و اعرضوا على سعيد بن العاص فانّه رجل فصيح » .
ايضا يعقوبى آورده است : « و روى بعضهم انّ علي بن ابى طالب كان جمعه لمّا قبض رسول الله ( ص ) و اتى به يحمله على جمل . فقال : هذا القرآن قد جمعته و كان قد جزّأه سبعة اجزاء » برخى روايت كرده كه پس از وفات پيغمبر ( ص ) علىّ بن ابى طالب قرآن را جمع و آن را بر شترى بار كرده و نزد خليفه برده و گفته است : اين قرآنست كه من آن را جمع كرده‌ام . على عليه السّلام قرآن خود را بر هفت جزء تقسيم كرده بوده است آنگاه يعقوبى ترتيب هفت جزء آن قرآن را به تفصيل آورده است .
ابن شهرآشوب در كتاب « مناقب » چنين آورده است : « و فى اخبار ابى رافع :
انّ النّبيّ فى مرضه الَّذى توفى فيه قال لعليّ هذا كتاب الله خذه إليك . فجمعه علىّ فى ثوب فمضى إلى منزله فلمّا قبض النّبي ( ص ) جلس علىّ فالَّفه كما انزل الله تعالى و كان به عالما » .

400