در سورهء البقره در آيهء 276 * ( الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا لا يَقُومُونَ إِلَّا كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُه الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبا وَأَحَلَّ الله الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبا . . ) * باز در همان سورهء در آيهء 278 و 279 * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا الله وَذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ الله وَرَسُولِه وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُؤُسُ أَمْوالِكُمْ لا تَظْلِمُونَ وَلا تُظْلَمُونَ ) * و در سورهء آل عمران آيهء 125 * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَأْكُلُوا الرِّبَوا أَضْعافاً مُضاعَفَةً وَاتَّقُوا الله لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ) * به حرمت ربا تصريح به عمل آمده است .
از اين آيات استفاده مىشود كه :
اوّلا چنان كه گفته شد به قدرى ربا معمول و رايج بوده كه هيچ قبح و عيبى در آن نمىديده‌اند به حدى كه آن را مانند بيع بشمار مىآورده‌اند .
و ثانيا حتّى پس از اين كه برخى از ربا خواران عرب ، اسلام را هم پذيرفته و حرمت معامله ربوى را آگاه شده و شايد از معاملهء جديد دست بازداشته بوده‌اند راضى نمىشده‌اند كه از منافع معاملات ربوى خود كه پيش از پذيرفتن اسلام انجام داده‌اند دست بردارند و صرف نظر كنند چنان كه روايتى وارد شده كه از وليد بن مغيره يكى از ربا خواران جاهلى ، بقايايى بر قبيلهء ثقيف باقى مانده بود پسرش خالد وليد پس از اين كه اسلام آورده بود آنها را مطالبه مىكرد پس اين آيه نزول يافت * ( . . وَذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا . ) * و ثالثا در ربا بهر اندازه مىتوانسته‌اند زياد روى و مضاعفه كارى مىكرده‌اند چنان كه گفته‌اند : چون زمان طلبى بسر مىآمده بر دين مىافزوده و زمان و اجل را بتأخير مىافكنده و دوباره و سه باره ، همچنين اين كار تكرار مىشده تا در نتيجه در برابر مالى ناچيز و كم تمام دارايى مديون مستغرق مىگشته و بد اين تعلق مىيافته است .

365