در جاهليت معمول و متداول بوده كه پسر خوانده را بعنوان پسر مىخوانده و زن او را مانند زن پسر حقيقى مىدانسته‌اند و اين معنى در نظر آنان بسيار قوى مىبوده به حدى كه شايد صرف اين دستور و حكم كه پسر خوانده به منزلهء پسر صلبى و حقيقى نيست و ازدواج با زن او محظور نمىباشد تأثيرى نمىكرده و باعث آن نمىشده كه از عادت جاهليت ، دست بردارند و به اين كار مباح اقدام كنند .
زيد بن حارثة بن شراجيل كلبى از قبيله بنى عبد ودّ بوده كه پيغمبر ( ص ) پيش از بعثت او را از جمله اسيران جاهليت در بازار عكاظ خريده و آزاد ساخته و به پسرى خود برگزيده و در اسلام ميان او و حمزة بن عبد المطَّلب مؤاخات قرار داده بوده است پيغمبر ( ص ) زينب دختر جحش را كه زنى صاحب جمال بود و ، از لحاظ اين كه مادرش اميمه دختر عبد المطَّلب عمهء رسول خدا بود ، از دو جهت شرافت مىداشت براى او خواستگارى كرد زينب و برادرش عبد الله جحش ، نخست به خيال اين كه اين خواستگارى براى خود پيغمبر ( ص ) مىباشد خوشدل شده و موافقت خود را اظهار داشتند ليكن چون متوجه شدند كه اين خطبه براى زيد است بعنوان اين كه زيد بنده بوده و شرف او نسبت به ايشان سخت پايين است به اين مزاوجت تن ندادند و ابا كردند پس آيهء 36 از سورهء الاحزاب * ( وَما كانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذا قَضَى الله وَرَسُولُه أَمْراً أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ) * نزول يافت زينب چون آيه را بشنيد تن به ازدواج داد و اختيار به پيغمبر ( ص ) گذاشت پيغمبر ( ص ) او را با كابين ده دينار زر و شصت درهم سيم و پيراهن و مقنعه و ازار و چادر و پنجاه مدّ ( قريب دوازده من ) طعام ( گندم و جو و برنج ) و سى صاع ( قريب 25 من ) خرما براى زيد عقد بست . پس از مدتى كه زينب در خانهء زيد بود او را با زيد اختلاف به همرسيد و زيد طلاقش گفت و پيغمبر ( ص ) او را به زنى گرفت .

283