آن چه از كتب تفسير ، و پاره‌اى از ديگر كتب مربوط ، برمىآيد آياتى كه در بارهء حكم خمر وارد شده چهار آيه است كه ياد شد ليكن از برخى از علماء شيعه استدلال به آيه ديگرى ، كه آيه پنجم بشمار مىآيد ، نيز نقل شده است .
فاضل مقداد ، در كنز العرفان ، پس از اين كه گفته است « و امّا المفسّرون فقالوا :
نزل فى الخمر اربع آيات : نزل بمكَّة * ( وَمِنْ ثَمَراتِ النَّخِيلِ . . ) * » و پس از اين كه چگونگى اسباب نزول و ترتيب آن را نسبت به آن چهار آيه ، بطور تلخيص ، ياد كرده اين مضمون را آورده است : « سيد مرتضى و جماعتى بر تحريم خمر و هر مسكرى به آيه پنجمى نيز استدلال كرده‌اند و آن قول خداوند است در سورهء اعراف * ( قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَما بَطَنَ وَالإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ) * و گفته‌اند :
از « اثم » در اين آيه « خمر » خواسته شده است چنان كه شاعر گفته است :
< شعر > شربت الإثم حتّى ضل عقلى كذاك الإثم يفعل بالعقول < / شعر > و از « ما ظهر » ، زناى زنان پرچمدار و از « ما بطن » زناى پنهان و از . . اراده گرديده است » .
اگر چه بنا به ظاهر گفته فاضل مقداد تنها گفتهء شاعر در اين استدلال مورد

275