دوشيزه‌اى صاحب جمال بود بگرفتند و اعراب به كوهها بگريختند و مسلمين بيم داشتند كه مبادا اعراب برگردند و بى خبر بر ايشان بتازند پس پيغمبر ( ص ) با ياران نماز خوف بگزارد و اين نخستين نماز خوف بوده است در اسلام . . » از آن چه در بعضى از تفاسير ، و برخى از كتب فقهى آورده شده است ، چنان استفاده مىشود كه پيغمبر ( ص ) چند بار و در چند محل ، صلاة خوف را اقامه فرموده است : يكى در بطن النّخل و ديگرى در عسفان و سيم در ذات الرقاع .
از آن چه فاضل مقداد ، در ذيل آيهء شريفه * ( وَإِذا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرائِكُمْ وَلْتَأْتِ طائِفَةٌ أُخْرى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ . وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَأَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً واحِدَةً وَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ كانَ بِكُمْ أَذىً مِنْ مَطَرٍ أَوْ كُنْتُمْ مَرْضى ، أَنْ تَضَعُوا أَسْلِحَتَكُمْ وَخُذُوا حِذْرَكُمْ إِنَّ الله أَعَدَّ لِلْكافِرِينَ عَذاباً مُهِيناً ) * [1] » ، و براى صلاة خوف ، از لحاظ كيفيت ، ياد كرده چنان معلوم مىشود كه نماز خوف در آن محلها بانواع مختلف اقامه شده چه او چنين افاده كرده است : « فقهاء سه نوع براى آن ذكر كرده‌اند :
« نخست صلاة بطن نخل و آن چنان است كه دشمن در سمت قبله باشند و امام اصحاب خود را دو دسته كند با يك دسته دو ركعت را كامل بخواند و آن دستهء ديگر بحر است مشغول باشند بعد با اين دسته دو ركعت ديگر كه براى او نافله و براى ايشان فريضه محسوب مىشود بخواند و دستهء اول بحر است پردازند . .
« دوم صلاة عسفان و آن بدين گونه است كه دشمن باز هم در سمت قبله باشد پس امام ايشان را به دو صف مرتب سازد و با هر دو صف به نماز ايستد و احرام بندد

[1] - آيه 103 از سورهء 4 ( النساء )

262