در آيات ششم و هفتم از سورهء الحشر * ( وَما أَفاءَ الله عَلى رَسُولِه مِنْهُمْ فَما أَوْجَفْتُمْ عَلَيْه مِنْ خَيْلٍ وَلا رِكابٍ وَلكِنَّ الله يُسَلِّطُ رُسُلَه عَلى مَنْ يَشاءُ وَالله عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ما أَفاءَ الله عَلى رَسُولِه مِنْ أَهْلِ الْقُرى فَلِلَّه وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبى وَالْيَتامى وَالْمَساكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الأَغْنِياءِ مِنْكُمْ وَما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوه وَما نَهاكُمْ عَنْه فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا الله إِنَّ الله شَدِيدُ الْعِقابِ لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرِينَ الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَأَمْوالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ الله وَرِضْواناً وَيَنْصُرُونَ الله وَرَسُولَه أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ وَالَّذِينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَالإِيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَلا يَجِدُونَ فِي صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَيُؤْثِرُونَ عَلى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِه فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ) * كه ، به گفتهء مفسران ، تمام اين سوره در بارهء بنى النضير وارد شده لفظ « فيء » به كار رفته است .
اكنون بايد ديد اين آيات سه گانه كه در فقه ، باب و كتابى راجع به احكام فرعى از آنها استخراج شده در چه زمان و بچه مناسبت نزول يافته و از جنبهء فقهى از اين الفاظ سه گانه چه مدلولى مستفاده مىشود ؟
آن چه در بارهء انفال نسبت به زمان نزول و صدور آن از كتب تفسير بدست مىآيد اين است كه ، بحسب منقول از اكثر صحابه ، اين آيه در غزوهء بدر نازل گشته و هم ، به گفتهء اكثر سبب نزولش آن بوده كه پيغمبر ( ص ) در آن روز براى تشويق مجاهدان هر كارى را ( از قبيل حمله به محلى مخصوص و كشتن و اسير كردن مشركى ) اجرى معين كرده است و در هنگامى كه جنگ آغاز شده جوانان شتاب گرفته و پيروان و سران قوم

221