آن را داشته باشد ، پس مرتكب حرام و گناه شده است " [1] .
اما عنوان خلف وعد با قطع نظر از انطباق عنوان كذب يا عدم انطباق آن ، مشهور فقها بر آنند كه اين عمل مكروه است و حرام نيست . بعضى از فقها بر اين مطلب ادعاى اجماع كرده . و بعضى پا را فراتر گذاشته و عدم حرمت آن را مطابق با سيره قطعيه متشرعه يعنى روش و بناى متدينين بر عدم حرمت آن دانسته اند [2] .
حتى صاحب وسائل الشيعة شيخ حر عاملى اين باب را تحت عنوان باب " استحباب صدق وعد " قرار داده است .
ولى با ملاحظه روايات صحيح در اين زمينه كه صراحت در وجوب وفاى به وعد و حرمت مخالفت آن دارد حكم به كراهت خلفت وعد مشكل است . در اين زمينه روايتى است با سند صحيح از امام صادق ( عليه السلام ) از پيغمبر اكرم ( صلى الله عليه وآله و سلم ) كه مىفرمايد : " كسى كه ايمان به خدا و روز جزا دارد ، پس بايد به وعده خويش وفا كند " [3] .
روايت ديگر از هشام بن سالم از امام صادق ( عليه السلام ) مىگويد : وعده مؤمن به برادر ايمانى خويش به منزله نذرى است كه كفاره ندارد و اگر تخلف كند به غضب خدا دچار مىشود . و استشهاد به آيه شريفه مىكند : * ( يا أيها الذين آمنوا لم تقولون مالا تفعلون ) * [4] .

[1] منهاج الصالحين 2 : 15 .
[2] مصباح الفقاهة 1 : 393 .
[3] وسائل الشيعة 8 : 515 ، باب 109 از ابواب احكام العشرة ، حديث 2 .
[4] وسائل الشيعة 8 : 515 ، باب 109 از ابواب احكام العشرة ، حديث 3 .

243