است كه به حسب روايت ، كه از حضرت صادق وارد است ، خداى تبارك و تعالى به يكى از انبياء وحى فرموده كه « به مؤمنين بگو نپوشيد لباس اعداى مرا ، و نخوريد همچون دشمنان من ، و مشى نكنيد همچون دشمنان من ، تا دشمن من شويد چنانچه آنها دشمن منند . » [1] و همانطور كه لباسهاى خيلى فاخر را در نفوس تأثير است ، لباسهاى خيلى پست را چه در مادّه و جنس و چه در هيئت و شكل در نفوس تأثير است ، و چه بسا باشد كه فساد اين به مراتب بالاتر از آن لباسهاى فاخر باشد ، زيرا كه نفس را مكايدى است بسيار دقيق ، همين كه خود را از نوع ممتاز ديد به اينكه خود لباس خشن و كرباس پوشيده و ديگران لباسهاى نرم و لطيف پوشيدند ، از معايب خود به واسطهء حبّ به خود غفلت مىكند ، و اين امر عرضى غير مربوط به خود را مايهء افتخار شمارد ، و بسا باشد كه به خود اعجاب كند و تكبّر بر بندگان خدا كند و سايرين را از ساحت قدس حق دور داند و خود را از مقرّبين و خلَّص عباد اللَّه داند ، و چه بسا مبتلا به ريا و ديگر مفاسد بزرگ شود . بيچاره از همهء مراتب معرفت و تقوى و كمالات نفسانيّه به لباس خشن و ژنده پوشى قناعت نموده ، و از هزاران عيب خود كه بزرگترين آنها همين است كه از سوء تأثير اين لباس پيدا شده غافل است ، و خود را كه از اولياى شيطان است اهل اللَّه محسوب دارد و بندگان خدا را ناچيز و بىارزش داند . و همينطور بسا باشد كه هيئت و طرز لباس انسان را مبتلا به مفاسد كند ، چنانچه طورى لباس را ترتيب دهد كه به زهد و قدس مشهور شود .
بالجمله ، لباس شهرت ، چه در جانب افراط يا در جانب تفريط ، از امورى است كه قلوب ضعيفه را متزلزل و از مكارم اخلاق منخلع مىنمايد و موجب عجب و ريا و كبر و افتخار شود كه هر يك از آنها از امّهات رذائل نفسانيّه بلكه موجب ركون به دنيا و دلبستگى به آن گردد كه آن رأس كلّ خطيئات و سر چشمهء جميع قبايح است . و در احاديث نيز اشاره به بسيارى از

[1] - الجواهر السّنيّة ، « باب أبي عبد اللَّه جعفر بن محمد الصادق » ، حديث 60 . .

89