نجاسات صوريّه پاكيزه كرد ، از نجاسات حرام و شبهه نيز پاكيزه نمايد ، و چون خود را شناخت و ذلّ احتياج خود را دريافت ، باب كبر و بزرگى را بر خود فرو بندد و از سركشى و گناه فرار نمايد ، و بر خود در فروتنى و ندامت و خجلت را مفتوح كند و جدّ و جهد در فرمانبردارى حق و دورى از نافرمانى كند تا با نيكوئى و خوبى به حق رجوع كند و با پاكيزگى و صفاى نفس متقرّب به مقام قدس شود ، و خود به نفس خود خويش را در زندان خوف و صبر و نگاهدارى از خواهشهاى نفسانى مسجون كند تا از زندان عذاب الهى در امان باشد و به دار قرار حق در پناه ذات مقدّسش ملحق گردد ، و در اين حال طعم رضاى حق را بچشد . و اين غايت آمال اهل سلوك است و غير آن را ارزشى نيست .

84