در صورتى كه روى او استخوانى است كه گوشت بر آن نمىباشد ، و قرآن به پشت گردن او زند تا داخل آتش شود و بيفتد در آتش با كسانى كه افتادند . و كسى كه قرائت قرآن كند و عمل به آن نكند ، محشور كند خدا او را روز قيامت كور . مىگويد : پروردگارا ، چرا مرا كور محشور كردى با اينكه بينا بودم ؟ فرمايد : چنانچه آيات ما آمد تو را و نسيان آنها را كردى ، همين طور امروز نسيان شدى . [1] پس امر شود كه او را در آتش اندازند . و كسى كه قرآن را بخواند براى رضاى خدا و براى ياد گرفتن معالم دين ، مىباشد از براى او ، از ثواب ، مثل جميع آنچه عطا شده است به ملائكه و انبياء مرسلين ( ع ) » .
« و كسى كه تعلَّم كند قرآن را و اراده كند به آن رياء و سمعه را تا مجادله كند با آن باسفهاء و مباهات كند به آن بر علماء و طلب كند به آن دنيا را ، از هم جدا كند خدا استخوانهاى او را در روز قيامت . و نمىباشد در آتش عذاب كسى از او شديدتر ، و هيچ نوعى از انواع عذاب نيست مگر آن كه به آن معذّب شود از شدّت غضب و سخط خدا بر او » .
« و كسى كه تعلَّم قرآن كند و تواضع كند در علم و تعليم كند بندگان خدا را و خواهش كند از ثواب آن چه نزد خدا است ، نمىباشد در بهشت كسى كه ثوابش بزرگتر باشد از او ، و هيچ منزل و درجهء رفيعهء نفيسه اى نيست در بهشت مگر آنكه در آن نصيب او وافرتر و منزل او شريفتر است . » [2] و در خصوص تفكَّر در معانى قرآن و اتّعاظ به آن و تأثر از آن نيز روايات كثيره وارد است ، چنانچه در كافى شريف سند به حضرت صادق رساند كه فرمود : « همانا در اين قرآن است محل نور هدايت و چراغهاى شبهاى تار ، پس جولان دهد جولان دهنده بصر خود را و باز كند از براى روشنايى نظر خويش را ، زيرا كه تفكَّر زندگانى قلب بينا است ، چنانچه طالب نور به نور راه مىرود در ظلمات . » - [3] انتهى . مقصود حضرت آن است كه انسان چنانچه با

[1] - ( طه - 126 ) .
[2] - عقاب الاعمال ، ص 332 ، 337 ، 366 . .
[3] - اصول كافى ، ج 4 ، ص 400 ، « كتاب فضل القرآن » ، باب 1 ، حديث 5 . .

211