عالم در آخرت صورتهاى اخروى است .
و از احاديث اين باب صورت اخروى اعمال نيز مستفاد شود . كافى شريف سند به حضرت باقر العلوم عليه السلام رساند كه فرمود : « رسول خدا فرمود : من و كتاب خدا و اهل بيتم اول كسى هستيم كه وارد شويم بر عزيز جبّار ، پس از ما امّت من وارد شوند . پس از آن سؤال كنم كه چه كرديد با كتاب خدا و اهل بيت من . » [1] و در حديث ديگر است كه مىفرمايد جبّار عزّ و جلّ به قرآن : « به عزت و جلال و بلندى مقامم قسم كه البتّه اكرام كنم كسى را كه اكرام كرده است تو را ، و اهانت كنم كسى را كه اهانت كرده تو را . » [2] و بايد دانست كه اگر احياء احكام و معارف قرآن را به عمل به آن و تحقّق به حقيقت آن نكنيم ، در آن روز جواب رسول خدا را نتوانيم داد . كدام اهانت بالاتر از آن است كه پشت پا به مقاصد و دعوتهاى آن زده شود ؟ اكرام قرآن و اهل آن ، كه اهل بيت عصمت است ، فقط به بوسيدن جلد آن و ضريح مطهّر اينها نيست ، اين يك مرتبهء ضعيفه از احترام و اكرام است ، كه اگر به دستورات آن و فرمايشات اينان عمل كرديم مقبول است ، و الا شبيه به استهزاء و بازيچه است . و در احاديث شريفه تحذير سخت شده است از قارى قرآن كه عامل به آن نباشد ، چنانچه از عقاب الأعمال شيخ صدوق رضوان اللَّه عليه منقول است به سند خودش از رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله و سلَّم كه فرمود در حديثى كه « كسى كه تعلَّم قرآن كند و عمل به آن نكند و حبّ دنيا و زينت آن را بر آن ترجيح دهد و اختيار كند ، مستحقّ سخط خدا شود ، و مىباشد در درجه با يهود و نصارى كه كتاب خدا را به پشت سر خود انداختند . و كسى كه قرائت قرآن كند و اراده كند به آن سمعه [3] و وصول به دنيا را ، ملاقات كند خدا را

[1] - اصول كافى ، ج 4 ، ص 400 ، « كتاب فضل القرآن » ، باب 1 ، حديث 4 . .
[2] - منبع پيشين ، حديث 14 . .
[3] سمعه از اقسام ريا است و آن عبارت است از اينكه عبادت خود را به گوش مردم برساند براى جلب قلوب آنها . .

210