مىفرمايد : « ماييم امّت وسط ، و ماييم شهداء خدا بر خلق . » [1] و در روايت ديگر فرمايد : « به سوى ما رجوع كند غالى و به ما ملحق شود مقصّر . » [2] و در اين حديث اشاره به آنچه ذكر شد فرموده است .
تنبيه اشراقى و اشراق عرفانى بدان اى طالب حقّ و حقيقت كه حق تبارك و تعالى چون خلقت نظام وجود و مظاهر غيب و شهود را به حسب حبّ ذاتى به معروفيّت در حضرت اسماء و صفات فرموده - به مقتضاى حديث شريف كنت كنزا مخفيّا ، فاحببت ان اعرف ، فخلقت الخلق لكى اعرف [3] - در فطرت تمام موجودات حبّ ذاتى و عشق جبلَّى ايداع و ابداع فرموده ، كه به آن جذبهء الهيّه و آتش عشق ربّانى متوجّه به كمال مطلق و طالب و عاشق جميل على الاطلاق مىباشند . و براى هر يك از آنها نورى فطرى الهى قرار داده كه به آن نور طريق وصول به مقصد و مقصود را دريابند . و اين نار و نور ، يكى رفرف وصول ، و يكى براق عروج است - و شايد « براق » و « رفرف » رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله رقيقهء اين لطيفه و صورت متمثّلهء ملكيّهء اين حقيقت بوده - و لهذا از بهشت ، كه باطن اين عالم است ، نازل شده .
و چون موجودات نازل شده‌اند در مراتب تعيّنات و محجوب شده‌اند از جمال جميل محبوب جلَّت عظمته ، حق تعالى با اين نار و نور آنها را از حجب تعيّنات ظلمانيّه و انّيّات نورانيّه با اسم مبارك « هادى » كه حقيقت اين رقايق است خارج كند ، و به اقرب طرق به مقصد حقيقى و جوار محبوب خود برساند ، پس ، آن نور « هدايت » حق تعالى ، و آن نار « توفيق » الهى و سلوك به

[1] - اصول كافى ، ج 1 ، ص 270 ، « كتاب الحجّة » ، « باب في انّ الائمة شهداء اللَّه على خلقه » ، حديث 2 . .
[2] - تفسير عيّاشى ، ج 1 ، ص 63 ، حديث 111 . .
[3] - « من گنجى نهان بودم ، دوست مىداشتم شناخته شوم ، پس خلق را آفريدم تا شناخته شوم » . . اسرار الحكم ، ص 20 . .

288