پس ، اكنون كه عظمت موقف را دانستى ، اعتراف كن به عجز و تقصير و فقر خويش . و اكنون كه متوجّه عبادت او شدى و خيال مؤانست با او دارى ، قلب خود را از اشتغال به غير كه تو را از جمال جميل محجوب مىكند فارغ كن ، كه اين اشتغال به غير قذارت و شرك است و حق تعالى قبول نفرمايد مگر قلب پاكيزهء خالص را . و اگر در خود يافتى حلاوت مناجات حق را و شيرينى ذكر خدا را چشيدى و از جام رحمت و كراماتش نوشيدى و حسن اقبال و اجابتش را در خود ديدى ، بدان كه سزاوار خدمت مقدّسش شدى ، پس داخل شو كه مأذونى و در امانى . و اگر در خود اين حالات را نديدى ، به درگاه رحمتش وقوف كن همچون مضطرّى كه تمام چاره ها از او منقطع است و از آرزوها دور و به اجل نزديك است . و چون عرض ذلت و مسكنت خود را كردى و به باب او التجاء پيدا نمودى و از تو صدق و صفا ديد ، به چشم رحمت و رأفت به تو نظر كند و از تو دستگيرى فرمايد و تو را موفّق به تحصيل رضاى خويش فرمايد ، زيرا كه آن ذات مقدّس كريم است و كرامت را به بندگان بيچاره اش دوست دارد ، چنانچه فرمايد : امَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ اذا دَعاه وَيَكْشِفُ السُّوء . 27 : 62 [1] فصل دوم در بعض آداب اباحهء مكان است سالك إلى اللَّه چون مراتب مكان را به حسب مقامات و نشآت وجوديّهء خود فهميد ، در آداب قلبيّهء اباحهء آنها بايد بكوشد تا نماز او از تصرّفات غاصبانهء ابليس پليد خارج شود . پس ، در مرتبهء اولى به آداب صوريّهء عبوديّت و بندگى قيام كند و وفا به عهود سابقهء عالم ذرّ و يوم الميثاق بنمايد و دست

[1] - پاورقى 107 . .

106