كسى كه در منى باشد ، و نوع مردم در منى مسافرند و حرمت آن براى سفر نيست و روز آخر ماه شعبان كه شك در ديدن هلال باشد به نيت رمضان روزه گرفتن حرام است . روزه صمت يعنى از سخن گفتن پرهيز كند و روزه وصال يعنى نيت امساك بيش از يك روز از صبح تا مغرب و روزه نذر براى معصيت نيز حرام است مثل آن كه نذر كند اگر از جانب ظالم منصبى به او دهند روزه گيرد يا عبادت ديگر به جاى آورد آن نذر صحيح نيست و آن عبادت باطل است .
در سفر روزه واجب حرام است مگر چند جا استثنا شده است اول روزه نذر دوم روزه براى كسى كه حج تمتع به جاى آورده و قربانى را نمىتواند بايد سه روز در سفر روزه بدارد و هفت روز چون به منزل خود باز گردد . سيم هر كس پيش از غروب از عرفات بيرون آيد عمدا نيز بايد شترى قربانى كند و اگر نتواند هيجده روز روزه بدارد اين روزه ها در سفر جائز است .
و مسافرى كه سفرش بيشتر از اقامت است يعنى ده روز در يك جا مقام ندارد روزه او در سفر صحيح است .

139