محسوب داشتن . و پس از توبه شايد جائز باشد .
شرط گيرنده زكات است كه مؤمن اثنى عشرى باشد و غير آنان را از سهم فى سبيل الله و مؤلفه مىتوان داد با شرائط . بعضى گويند بايد گيرنده عادل باشد و بعضى اين شرط نكردند و به نظر ما اگر بداند مال زكات را به مصرف حرام مىرساند نبايد داد و اگر نمىداند چه مصرف خواهد كرد مىتوان داد و بهتر آن است كه خود نظارت مصرف آن كند . به اطفال مؤمنان نيز زكات دادن جائز است . اگر اهل سنت زكات به مثل خود دهد چون بمذهب اهل بيت عليهم السلام آيد اعاده كند . همچنين هر گاه ظالمى مالى بعنوان زكات به زور بستاند كافى نيست و بايد دهنده اعاده كند اما ثواب مضاعف مىبرد و اگر اين حكم نباشد دهندگان در مقابل ظالم مقاومت نمىكنند و به مجرد طلب تسليم مىشوند .
شرط دوم آن است كه نفقه آنها بر دهنده زكات واجب نباشد پس نمىتوان مصارفى كه براى زن و فرزند و پدر و مادر مىكنند از زكات محسوب داشت .

120