كند ، اما ساير حجاج ، از مكه خارج نشوند مگر پس از اداى نماز ظهر و عصر در آنجا و نيز سزاوار است كه امام ، روز عرفه از منى خارج نگردد مگر پس از طلوع آفتاب ، اما بر ديگران جائز است پس از سپيدهء صبح از آن ، خارج شوند . و براى اشخاص عليل و مسن پيش از آن هم خروج ، جائز مىباشد .
و در راه عرفات دعا خواندن [1] مستحب است . و شايسته است نماز ظهر و عصر را در عرفات با يك اذان و دو اقامه با هم جمع كنند ، و تا غروب آفتاب جهت دعا خواندن ، در آنجا بمانند . و سزاوار است انسان ، در بطن عرنه [2] فرود آيد و در محل اراك [3] وقوف نكند . و به مجرد غروب آفتاب ، از آنجا بسوى مشعر كوچ كند ،

[1] - اين دعا و ادعيهء روز عرفه در كتب حديث از جمله در كافى ج 4 ص 461 به بعد ذكر گرديده است و نظر به همين ادعيهء مأثوره ، كلمهء يدعو را بمعنى دعا خواندن ترجمه كرديم ، و اگر مراد از آن مطلق دعا باشد بايد به دعا كردن ترجمه شود .
[2] - بطن عرنه ، بضم عين و فتح راء موضعى است در عرفات كه خود از موقف خارج و ليكن مرز موقف است و مستحب است حجاج در آنجا فرود آيند و در آن مكان خيمه هاى خود را به پا نمايند .
[3] - اراك بر وزن سحاب بمعنى قطعهء زمين و اسم موضعى است در عرفه كه مانند چند موضع ديگر ، در مرز عرفه قرار گرفته و جزء موقف نيست . رك : حاشيهء كافى ج 4 ص 463 بنقل از مرآة العقول .

350