واجب مخير ، چهار نوع است : روزهء كفارهء سر تراشيدن ، كفارهء افطار عمدى در ماه رمضان با اختلافى كه بين فقهاى اماميه در آن وجود دارد ، كفارهء افطار عمدى قضاء ماه رمضان بعد از ظهر ، و روزهء مجازات شكار .
واجب مرتب نيز چهار نوع است : روزهء كفارهء قسم ، روزهء كفارهء قتل خطا ، روزهء كفارهء ظهار ، روزهء بدل از قربانى . و ما كيفيت ساير روزه هاى واجب [1] ، و چگونگى تخيير و ترتيب را بطور كامل در « نهايه » توضيح داده ايم .
روزهء واجب ، به اعتبار ديگر به دو قسم تقسيم مىشود : يكى آن چه افطار عمدى در آن ، با فقدان ضرورت و اضطرار ، موجب قضا و كفاره است . و ديگر ، آن چه چنين نيست . قسم اول ، چهار تا است : روزهء رمضان ، روزهء نذر كه به يك يا چند روز اختصاص داشته باشد ، روزهء قضاى رمضان كه بعد از ظهر ، آن را افطار كند ، و روزهء اعتكاف . و اما آن چه به افطار آن ، كفاره تعلق نگيرد بقيهء هشت نوع روزهء واجب مىباشد . [2]

[1] - اين ترجمهء يكى از نسخ كتاب است و بنا به دو نسخهء ديگر كه در حاشيهء ص 117 متذكر شديم ترجمه چنين است : ما كيفيت تخيير و ترتيب را بطور كامل در نهايه ياد كرده ايم و آن ، همان است كه در حاشيهء 25 بيان گرديد و ظاهرا آن نسخه صحيح نمىباشد زيرا روزهء واجب ، اقسام ديگرى بجز آن چه در اين كتاب آمده ندارد .
[2] - تفصيل به كيفيت مذكور در هر شش مورد مخصوص مذهب اماميه است ، و بنا بر فقه ساير مذاهب ، در كليهء روزه هاى متوالى چنانچه در اثناء افطار كند اعم از وجود عذر يا فقدان آن و اعم از اين كه پيش از رسيدن به نصف ، يا بعد از آن باشد در هر حال بايد تمام مدت را از سر گيرد . رك : خلاف ج 1 ص 402 .

310