دوم ، كليهء چيزهائى كه از زمين مىرويد و [ معمولا ] به كيل يا وزن در مىآيد [1] غير از غلات چهار گانه ، از همهء اين اجناس ، عشر يا نيم عشر [ به كيفيت زكات غلات ] زكات ، اخراج مىشود .
سوم ، است كه در نوع اصيل و نجيب آن : ( عتاق ) دو دينار ، و در نوع پست ( برازين ) يك دينار زكات مىباشد . و در اسب ، نيز چرا بودن ، گذشتن سال ،

[1] - از حبوبات و غير اينها مانند گاورس ، ذرت ، سلت : ( جو برهنه و جو گندم ) ، برنج ، بقولات و سبزيجات تماما و آن چه شبيه اينها است . . . اما خضراوات مانند تره بار ، بادنجان ، بقولات و سبزيجات تماما و آن چه شبيه آنها است در هيچ كدام زكات نيست و لو اين كه قيمت آنها بسيار باشد مگر اين كه به فروش برسد و بر قيمت آن سال بگذرد . نهايه ج 1 ص 184 . مالك و شافعى در كليهء روييدنيها در صورتى كه براى خوراك ذخيره شوند و ابو حنيفه در كليه اين اشيا بجز علف و هيزم و نى ، زكات واجب دانسته اند . . مالك و فقهاى ديگر در زيتون ، زكات را واجب مىدانند و شافعى در فتواى اخير خود آن را واجب ندانسته است . ابن حبيب در كليهء ميوه ها و نه در سبزيجات و بقولات زكات ، قائل است . مدرك اين فتاوى غالبا قياس ، و استدلال به پاره اى از عمومات و اطلاقات وارده در بارهء زكات است . خلاصه از بداية المجتهد ص 245 .

278