محتاج مىشود ، و مطمئن نباشد كه راه ديگرى براى زندگى مناسب خود خواهد داشت ، بر چنين شخص حج واجب نيست .
بنابر اين فروختن چيزهائى كه در زندگى لايق به او نياز هست هر چند ضرورى نباشد ، مانند منزل مناسب شأن و لباس زينت و آبرو ، و اثاث منزل ، و ابزار كار ، و كتاب نسبت به اهل علم ، واجب نيست . اما اگر اينها بيشتر از حاجتش باشد واجب است زيادى را بفروشد ، به شرطى كه موجب اختلال زندگى مناسب او نشود .
( 20 ) : هر گاه از مالى كه به آن احتياج داشته بى نياز شود واجب است آن را فروخته و حج نمايد . مثلا زنى كه داراى زينت و زيورى است كه قبلا محل حاجتش بوده و فعلا به علت پيرى يا به علت ديگر مورد حاجتش نيست واجب است آن را فروخته و با پولش حج كند .
( 21 ) : اگر منزل ملكى دارد كه قيمتش به اندازه هزينه حج است و يا اين كه قيمتش به ضميمه پولى كه دارد كفاف هزينه حج را بدهد ، و منزل ديگرى هم باشد كه مىتواند بدون ناراحتى و مشقت در آن زندگى كند مانند منزل وقفى كه مطابق شأن او است ، وجوب فروش منزل ملكى و صرف پول آن براى حج محل اشكال است ، زيرا بيرون آمدن از منزل ملكى و رفتن به خانه وقفى از

12