طواف و سعى است بر وقوف به عرفات و مشعر و منى ، و بعضى [130] در اين صورت نيز منع كرده‌اند ، پس احوط آن است كه صاحب عذر تقديم كند ، و بعد از آن اگر ممكن بشود اعادهء آن در ايام تشريق بكند و الَّا در باقي ماه ذى الحجة اعاده نمايد ، و اگر مىداند كه در تمام ماه ممكن نمىشود پس بىاشكال تقديم واجب است لكن احوط استنابه است نيز ( 1 ) .
و امّا كيفيّت طواف زيارت و نماز آن و سعى ، پس همان است كه در عمره گذشت .
و بعد از بجا آوردن اين طواف و نماز آن و سعى ما بين صفا و مروه ، حلال مىشود از براى او آن چه حرام مانده بود بر او بعد از حلق ، بوى خوش ، و مىماند بر او از محرّمات : صيد و زن ( 2 ) ، و بعضى [131] گفته‌اند به مجرد طواف و نماز آن ، بوى خوش [ بر او ] حلال مىشود ، و اوّل احوط و اقوى است .
و بعد از طواف النساء و نماز آن - كه در كيفيّت مثل طواف سابق است - حلال مىشود زن و صيد احرامى [ يعنى آن چه به جهت احرام حرام است بر او از صيد - ش ] ، و اما حرمت صيد حرم پس آن نه از جهت احرام است .
و احوط اجتناب از بوى خوش است قبل از طواف النساء اگر چه

[130] السرائر 1 : 575 و 624 .
[131] مبسوط 1 : 377 ، و نهاية : 263 ، و الانتصار : 255 و رجوع شود به كشف اللثام 6 : 225 و جواهر الكلام 19 : 257 - 258 .

112